Όταν αναφερόμαστε σε ΑΜεΑ, δεν εννοούμε μόνον τα άτομα με εμφανείς αναπηρίες, αλλά και αυτά με αόρατες αναπηρίες που πολλές από αυτές προκαλούν την έκπληξη στους αρτιμελείς συνανθρώπους μας. Αναφερόμαστε και στα άτομα με αυτισμό, με ψυχικά νοσήματα και με νοητική στέρηση που η πόλη πρέπει να είναι φιλική μαζί τους.
Αυτό που μια πόλη και μια κοινωνία πρέπει να κάνει είναι, όχι δράσεις λύπησης, αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις στην λειτουργία της πόλης για να τους επιτρέψει να νοιώθουν ανεξάρτητοι, χωρίς να χρειάζονται πάντα έναν κηδεμόνα δίπλα τους Να μπει όλη η πόλη σε μία συνεχή προσπάθεια ώστε να παραμερίζεται κάθε εμπόδιο που βάλαμε στο διάβα τους. Έχουν την αναπηρία τους σαν κηδεμόνα ΔΕΝ χρειάζεται και άλλος κηδεμόνας στην ζωή τους…
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ειδικές δεξιότητες τις οποίες μπορούν να ασκήσουν αλλά σε πολλές περιπτώσεις η κοινωνία δεν τους το επιτρέπει.
Η πολιτεία και ο Δήμος έχουν ΧΡΕΟΣ μέσα σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζούμε να δώσουν ανεξαρτησία στους ΑΜεΑ.
Τα άτομα με αναπηρία δεν ζητούν τη λύπηση και τον οίκτο, ζητούν την ίση μεταχείριση.
Δυστυχώς, ο Δήμος μας είναι πολύ πίσω σε τέτοια θέματα, είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω αδιαφορίας, και χρειάζεται πολλή δουλειά για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
Ας ξεκινήσουμε με κάτι βασικό… Ας μην κρίνουμε τους άλλους από την εμφάνιση τους. Δεν ξέρουμε ποτέ τι μάχη δίνουν και τι κρύβεται πίσω από την εμφάνιση τους.
Μερικές προτάσεις για δράσεις για να αποκτήσουν τα άτομα με εμφανείς και αόρατες αναπηρίες ανεξαρτησία στην ζωή τους. Για να μην έχουν κηδεμόνες σε κάθε βήμα τους:
Προτείνω τη βελτίωση και επισκευή των πεζοδρομίων για να μπορούν να μετακινηθούν με άνεση.
Την παροχή εξατομικευμένης υποστήριξης σε μητέρες/πατέρες παιδιών /ατόμων με αναπηρία.
Να δημιουργηθεί υπηρεσία μετακίνησης με την βοήθεια του δήμου.
Μέσω προγραμμάτων να δοθούν κίνητρα στους επιχειρηματίες της πόλης μας για την απασχόληση ατόμων με αναπηρία.
Κατασκευή δημόσιων τουαλετών για αναπήρους (θα μας πείτε βεβαίως ότι στην πόλη μας δεν διαθέτουμε καθόλου δημόσιες τουαλέτες).
Τα δημοτικά κτήρια να παρέχουν όλες τις ευκολίες για τα ΑμεΑ όπως για παράδειγμα αντισηπτικό στο ύψος ενός ανθρώπου που κάθεται σε καροτσάκι και όλα τα έντυπα για να τα παίρνει χωρίς βοήθεια άλλου ατόμου. Τραπεζάκι να μπορεί να γράψει την αίτησή του. Τουαλέτα αναπήρων.
Παρακίνηση σε όλα τα καταστήματα να έχουν την ίδια ευαισθησία για τα πρακτικά αυτά θέματα.
Τα δημοτικά ακίνητα, τα σχολεία και οι χώροι και τα κτήρια πολιτισμού και αθλητισμού να διαθέτουν ράμπες και αναβατόρια που να είναι λειτουργικές και να μην προκαλούν ένταση και εκνευρισμό στους υπόλοιπους. Μια διακριτική είσοδος και μια ευγενική ενημέρωση εκ μέρους των ΑμεΑ συμπολιτών μας ότι θέλουν να παρακολουθήσουν την τάδε πολιτιστική εκδήλωση στο τάδε κτίριο είναι αρκετή . Δεν τους κάνει χάρη η κοινωνία. Είμαστε υποχρεωμένοι, ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να προβλέψει ότι υπάρχουν ΑμεΑ φιλότεχνοι και φίλαθλοι. Να προβλέψει ότι και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες ή αθλητές μπορεί να είναι ΑμεΑ. Χρειάζονται και ειδικές θέσεις μέσα στο κοινό.
Ο Δήμος μας πρέπει να είναι ενεργός και παρεμβατικός για να είναι και οι κρατικές και Περιφερειακές Υπηρεσίες και οι εκκλησίες μας και οι τράπεζες φιλικές με τα ΑμεΑ.
Ειδική υπηρεσία σε ένα σημείο στον Δήμο με εκπαιδευμένους υπαλλήλους για πληροφορίες σχετικά με τις παροχές και τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Ειδικά εκπαιδευμένος κοινωνικός λειτουργός για τα ΑμεΑ.
Προσπάθεια καταγραφής των συμπολιτών μας με εμφανείς και αόρατες αναπηρίες που δεν θέλουν για διάφορους λόγους ,να συγχρωτίζονται με τους υπόλοιπους αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και να ζουν ανάμεσα μας και να αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα.
Ο Δήμος μας πρέπει να αγκαλιάσει τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες κατανοώντας ότι οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν τα ίδια συναισθήματα με όλους εμάς με τη διαφορά ότι βιώνουν πιο έντονα τα θετικά συναισθήματα όπως τη χαρά, την αγάπη, τη ψυχαγωγία και τελικά την ευτυχία . Δίνοντας ευκαιρίες στους ανθρώπους αυτούς με τις “ειδικές ικανότητες” η κοινωνία μας διδάσκεται τελικά τη βαθιά , αυθεντική γνώση της ζωής.
Η Πρέβεζα μπορεί και πρέπει να γίνει μια πρότυπη πόλη φιλική στα ΑμεΑ.
