Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024, 13:47

Ένας Σεπτέμβρης δίχως τις Μάρθα Καραγιάννη και Ειρήνη Παππά

Ο μήνας αυτός υπήρξε πραγματικά ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών που θα έλεγε η Κατερίνα Γώγου καθώς μάς πήρε μακριά δύο ιέρειες της τέχνης. Η Ειρήνη Παππά, με την απίστευτη υποκριτική της ευλυγισία, με την στιβαρότητα της επιβλητικής της παρουσίας όσο και την δεξιοτεχνία του να διεισδύει στο «πετσί» του εκάστοτε ρόλου, μπόρεσε να συνενώσει στην έβδομη τέχνη το αρχαίο ελληνικό δράμα με το σύγχρονο ψυχόδραμα. Ακτινογραφούσε κάθε ρόλο της, μεταμορφωνόταν μαζί του, ξέχναγε για λίγο ποια ήταν και γινόταν μια άλλη: είτε αυτή λεγόταν Ηλέκτρα, είτε Μπουμπουλίνα, είτε η μοναχική χήρα στον Αλέξη Ζορμπά που αφανίζεται από τον κανιβαλισμό της μικρής κοινωνίας. Η αυστηρότητα που εξέπεμπε ως άτομο συνυπήρχε με την επαναστατική διάθεση που έβγαζε μέσα από την υποκριτική της. Ήταν αντισυμβατική, βαθιά καλλιεργημένη, με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου στο ενεργητικό της.

Η Μάρθα Καραγιάννη αντιπροσώπευε την άλλη όψη του νομίσματος. Πάντα σε όλες τις ταινίες της λέγαμε πάμε να δούμε την Μάρθα γιατί υπήρξε το σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής. Χόρευε καταπληκτικά, εξαιρετική ηθοποιός τόσο στο δράμα όσο και στην κωμωδία. Προσωπικά την ξεχωρίζω στην ταινία: Το ανθρωπάκι. Η Μάρθα αποτελούσε την γοητευτική κοπέλα, που δεν φοβούσουν, όμως, να την πλησιάσεις. Υπήρξε σταρ, αλλά με την αυθεντικότητα του κοριτσιού της διπλανής πόρτας, που μπορείς να της μιλήσεις ανοιχτά για πολλά θέματα, δίχως να σε παρεξηγήσει ούτε να σε σχολιάσει. Ο χαρακτήρας και το επαγγελματικό της ήθος τής έδωσε διαχρονικότητα, ενώ το έξυπνο  χιούμορ της μια ιδιαίτερη νεανικότητα, όσο και να μεγάλωνε. Διατήρησε την ανεμελιά της πολυπόθητης δεκαετίας του ’60 και της μαγείας που εξέπεμπαν εκείνες οι ταινίες. Δεν τίθεται ζήτημα εμπορικού ή ποιητικού κινηματογράφου αλλά αυθόρμητης και ανυστερόβουλης πρόθεσης των καλλιτεχνών τότε εξωραϊσμού της κοινωνίας, ώστε να δοθεί δύναμη στον κάθε άνθρωπο να συνεχίσει να ονειρεύεται και να ελπίζει στο αύριο. Η Μάρθα κράτησε μέχρι το τέλος αυτή την ζύμη του ονείρου και μάς την μετέδωσε αυτούσια.

Θα τις θυμόμαστε και τις δύο με αγάπη, δέος, απέραντο σεβασμό. Ευχαριστούμε για όσα μάς πρόσφεραν.

Κοσμάς Κοψάρης


Ακολουθήστε το onprevezanews.gr στο Facebook και στο Instagram

Διαβάστε πρώτοι τις ειδήσεις στο Google News


 

Προηγούμενο Άρθρο

Άρτα: Με επιτυχία το Πανελλήνιο συνέδριο για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή

Επόμενο Άρθρο

Παράταση 4 μηνών στο έργο της παραλίας… λόγω καλοκαιριού

Μπορεί να σας ενδιαφέρει...