Υπόμνημα συλλόγου εργαζομένων νοσοκομείου Πρέβεζας προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας για τη λειτουργία του Νοσοκομείου Πρέβεζας

Το Γενικό νοσοκομείο Πρέβεζας το οποίο λειτουργεί στην πόλη της Πρέβεζας αδιάκοπα από το 1973 μέχρι σήμερα, αποτελεί τη σημαντικότερη υγειονομική δομή της περιοχής η οποία διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο που ξεφεύγει από τα στενά υγειονομικά πλαίσια αποτελώντας βασικό συνεκτικό κοινωνικό κρίκο σε επίπεδο Νομού.

Στο Νομό της Πρέβεζας το νοσοκομείο αποτελεί τη μοναδική δευτεροβάθμια υγειονομική δομή (δημόσια και ιδιωτική) η οποία έχει την δυνατότητα να υποστηρίξει τη ζωή σε επείγοντα βαριά περιστατικά και να θεραπεύσει πλήρως πολλά από αυτά. Ειδικά σε περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε, όπου οι διακομιδές ασθενών σε τριτοβάθμια νοσοκομεία είναι εξαιρετικά δύσκολες, οι υγειονομικοί της συγκεκριμένης δομής κατάφεραν να ανταποκριθούν με επιτυχία σε περιστατικά που κανονικά δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν στην Πρέβεζα.

Ταυτόχρονα όμως το συγκεκριμένο νοσοκομείο επιτελεί σημαντικό ρόλο και σε επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ενδεικτικά, το 2019 (ακριβώς πριν την πανδημία) τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου τα επισκέφθηκαν πάνω από 72.000 ασθενείς. Η σπουδαιότητα της πρωτοβάθμιας παρέμβασης του νοσοκομείου μπορεί να πιστοποιηθεί από την σημαντικότατη μείωση της νοσηρότητας και της θνητότητας στην ευρύτερη περιοχή από τις δεκαετίες 90-2000 και έπειτα σε σχέση με τις παλαιότερες.

Το νοσοκομείο Πρέβεζας στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του υπήρξε ένα νοσοκομείο σύγχρονο από κτιριακής πλευράς και τα επόμενα χρόνια(δεκαετίες 90 και 2000) είχε την τύχη να στελεχωθεί με σχετική επάρκεια από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό το οποίο προσέφερε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους κατοίκους της Πρέβεζας. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε πως στην Πρέβεζα είχαν πραγματοποιηθεί εκείνη την περίοδο, εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις και άλλα περίπλοκα χειρουργεία, πως στο νοσοκομείο Πρέβεζας λειτουργούσε από τη δεκαετία του 90 Καρδιολογική μονάδα, η οποία και λειτουργεί μέχρι σήμερα και είναι η μοναδική σε δευτεροβάθμιο νοσοκομείο στην βορειοδυτική Ελλάδα, είχαν γίνει εκείνη την περίοδο εμφυτεύσεις μόνιμων βηματοδοτών, πραγματοποιήθηκαν περίπλοκα γυναικολογικά χειρουργεία και η παθολογική κλινική με την υποστήριξη των εργαστηρίων του νοσοκομείου μπορούσε να νοσηλεύσει μια ευρεία γκάμα περιστατικών.

Βέβαια δεν παραβλέπουμε μία σειρά από στρεβλώσεις που στιγμάτισαν εκείνη την περίοδο και που εδράζαν κυρίως στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν εκείνη την περίοδο και οι οποίες επιγραμματικά ήταν πολιτικές διασπάθισης του δημόσιου χρήματος προς όφελος των φαρμακοβιομηχάνων και των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας.

Το νοσοκομείο Πρέβεζας διαχρονικά κατάφερε να διαδραματίσει και έναν σπουδαίο και πολύπλευρο κοινωνικό ρόλο, ρόλο που υποθέτουμε πως παίζουν όλα τα δευτεροβάθμια νοσοκομεία της χώρας. Το νοσοκομείο, λόγω του ότι βρισκόταν σε μία περιοχή που το βιοτικό επίπεδο δεν ήταν ποτέ υψηλό για τα ελληνικά δεδομένα, αποτελούσε ‘’αποκούμπι’’ για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Πολλοί άνεργοι, ανασφάλιστοι, χαμηλόμισθοί και συνταξιούχοι ζούσαν με ασφάλεια στην Πρέβεζα γιατί γνώριζαν πως αν και δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες , θα βρουν δωρεάν ποιοτικές υπηρεσίες υγείας όταν τις έχουν ανάγκη. Ενδεικτικό είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών της περιοχής(εσωτερικοί και μη) μετά την σύνταξή τους επέστρεφαν στην Πρέβεζα και εμπιστευόταν την υγεία τους στη δομή. Επίσης όλες οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως π.χ. Ρομά, οικονομικοί μετανάστες από την Ασία κτλ έβρισκαν κυριολεκτικά καταφύγιο στο νοσοκομείο. Επίσης εκατοντάδες ηλικιωμένοι ασθενείς του Νομού που στερούνταν κοινωνικού ιστού και οικογενειακού περιβάλλοντος έβρισκαν και βρίσκουν τη στοργή που τους έλειψε από τους εργαζόμενους του νοσοκομείου. Σε πάρα πολλούς ηλικιωμένους, μόνους συνανθρώπους μας, παρατάθηκε η νοσηλεία τους μέχρι να βρεθεί λύση και στο κοινωνικό τους πρόβλημα, ελλείψει κοινωνικών δομών.

Επίσης ο κοινωνικός ρόλος του νοσοκομείου επεκτείνεται και στην σφαίρα της οικονομικής ζωής. Είναι μία δομή η στην οποία εργάζονται πάνω από 250 εργαζόμενοι συμβάλλοντας στην τοπική οικονομία και επίσης η ύπαρξη του βοηθάει στο να γίνει η Πρέβεζα πιο ελκυστικός τουριστικός προορισμός μιας και στους θερινούς μήνες ανταποκρίνεται στις ανάγκες πολλαπλάσιου πληθυσμού και επίσης αποτελεί θετική συνιστώσα στη ύπαρξη ακαδημαϊκών σχολών αλλά και των ναυτικών σχολών που φιλοξενούνται στην πόλη.

Με λίγα λόγια δεν θα ήταν υπερβολή εάν υποστηρίζαμε πως η Πρέβεζα χωρίς το νοσοκομείο θα ήταν μία άλλη πόλη.

Δυστυχώς, τα τελευταία 12 χρόνια, από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης μέχρι και σήμερα, το νοσοκομείο Πρέβεζας βιώνει μια πολύ σημαντική υποβάθμιση τόσο σε επίπεδο κτιριακό και εξοπλισμού, όσο και σε επίπεδο στελέχωσης από ανθρώπινο δυναμικό. Αιτία, κατά τη γνώμη μας, γι’ αυτή την υποβάθμιση αποτελούν οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων και που στη λογική κόστους-οφέλους θέλανε τα νοσοκομεία επιχειρηματικές μονάδες με οικονομική αυτοτέλεια. Το νοσοκομείο της πόλης μας όμως, είχε και έχει την τύχη και ταυτόχρονα την ατυχία να περιθάλπει πολλούς ασθενείς οι οποίοι «δυστυχώς» δεν είναι καλοί πελάτες γιατί ανήκουν στα φτωχά –λαϊκά στρώματα. Δεν πειράζει, για εμάς τους εργαζόμενους του νοσοκομείου Πρέβεζας, είναι τίτλος τιμής να είμαστε λαϊκοί γιατροί και νοσηλευτές.

Αυτές οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από 2010 και μετά και οι οποίες είναι πολιτικές της ΕΕ που εφάρμοσαν πιστά οι τότε Κυβερνήσεις κόντεψαν να βάλουν ταφόπλακα στα νοσοκομείο της Πρέβεζας. Από το 2010 δεν έχει μπει ούτε ένα καρφί σε τοίχο, έχει συρρικνωθεί ο οργανισμός του νοσοκομείου το 2012 κατά 30% των οργανικών θέσεων σε όλες τις υπηρεσίες, το 2015 το νοσοκομείο κόντεψε να κλείσει και σήμερα που αυτός ο κουτσουρεμένος οργανισμός έχει 30% κενές θέσεις σε ιατρικό προσωπικό και πάνω από το 30% των εργαζομένων εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενώ αποδεδειγμένα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ταυτόχρονα η κρατική χρηματοδότηση έχει μειωθεί πολλαπλάσια από το 2010 μέχρι σήμερα.

Είναι και στον πλέον δύσπιστο σαφές, πως το νοσοκομείο Πρέβεζας έχει σημαντικά υποβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια, και αν καταφέρνει να παρέχει στοιχειωδώς ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας και δεν έχει διαταραχτεί ανεπανόρθωτα η συνοχή του σε επίπεδο εσωτερικής λειτουργίας, αυτό οφείλεται στις ηρωικές προσπάθειες του προσωπικού του που με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σε πείσμα των καιρών κράτησαν και κρατάνε τη δομή όρθια.

Επιγραμματικά θα αναφέρουμε μια σειρά από τις παθογένειες του νοσοκομείου.

Κατάσταση του κτιρίου

Το κτίριο, στην παρούσα φάση είναι σε ελεεινή κατάσταση και αυτό μπορεί να διαπιστωθεί δια γυμνού οφθαλμού. Ουσιαστική συντήρηση έχει να γίνει εδώ και δεκαετίες με αποτέλεσμα να παρουσιάζει σοβαρά υδραυλικά προβλήματα, να υπολείπεται σημαντικά από ενεργειακής πλευράς δεδομένου πως τα αλουμίνια είναι παλαιάς τεχνολογίας και πολλά από αυτά σχεδόν κατεστραμμένα, δεν είναι επενδυμένο με θερμοπρόσοψη κτλ. Οι εσωτερικοί χώροι επίσης, έχουν εμφανέστατα σημάδια εγκατάλειψης από τα δάπεδα που έχουν παραμείνει με μωσαϊκό, μέχρι τους τοίχους, τα μπάνια, τις πόρτες κτλ. που είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ο ξενοδοχειακός εξοπλισμός κρεβάτια κτλ. έχει αντικατασταθεί σε ένα μικρό μέρος μόνο και τέλος, το βασικότερο, από λειτουργικής πλευράς πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σε όλα τα δωμάτια ασθενών τουαλέτες με αποτέλεσμα να πρέπει ασθενείς με σοβαρά πχ αναπνευστικά προβλήματα να διανύουν ένα διάδρομο 50 μέτρα για να βρουν τουαλέτα. Πρόσφατα, εγκρίθηκαν κάποια χρήματα από την Περιφέρεια Ηπείρου, τα οποία αντλήθηκαν από Ευρωπαϊκά προγράμματα και προορίζονται για την κτιριακή αναβάθμιση του νοσοκομείου, χρήματα τα οποία ακόμη να φτάσουν στο νοσοκομείο, διότι υπάρχουν γραφειοκρατικές εκκρεμότητες για τις οποίες ευελπιστούμε να συμβάλετε στο να ξεπεραστούν.

Ιατροτεχνολογικός Εξοπλισμός

Ο ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός του νοσοκομείου είναι επίσης σε μεγάλο μέρος του απαρχαιωμένος. Αν εξαιρέσουμε το αξονικό τομογράφο ο οποίος πρόσφατα αντικαταστάθηκε από έναν νεότερης τεχνολογίας (όχι τελευταίας) στα υπόλοιπα τμήματα η πλειοψηφία των μηχανημάτων είναι από τη δεκαετία του 90. Συγκεκριμένα στην Καρδιολογική κλινική λειτουργεί μόνο ένας (φορητός!!!) καρδιολογικός υπέρηχος ανακατασκευασμένος, προϊόν δωρεάς για πάνω από δέκα χρόνια. Το μηχάνημα για τη δοκιμασία κόπωσης είναι από την δεκαετία του 90 και παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία και έχει περιοριστεί η διαγνωστική του ικανότητα καθώς και η κεντρική μονάδα με τα μόνιτορ παρακολούθησης είναι και αυτά από τη δεκαετία του 90 και παρουσιάζουν συχνά προβλήματα στη λειτουργία τους.

Στον χειρουργικό τομέα και συγκεκριμένα στα χειρουργεία το σοβαρότερο πρόβλημα αποτελεί η ύπαρξη μόνο μίας αναισθησιολογικής μονάδας η άλλη δεν λειτουργεί (λόγω βλάβης). Επίσης η έλλειψη c-arm δυσκολεύει τα ορθοπεδικά χειρουργεία.

Στο ακτινολογικό εργαστήριο ο υπέρηχος κοιλιάς είναι πεπαλαιωμένος και χρειάζεται αντικατάσταση, καθώς επίσης δεν υπάρχει μαστογράφος του οποίου τη σημασία για την πρόληψη νέων γυναικών θεωρούμε περιττή να την αναφέρουμε.

Επίσης ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ελλείψεις σε ιατροτεχολογικό εξοπλισμό υπάρχουν και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, ενώ το νοσοκομείο έχει έμπειρο οφθαλμίατρο, επεμβάσεις καταρράκτη δεν μπορούν να γίνουν γιατί στερείται του απαραίτητου εξοπλισμού.

Νοσηλευτικό προσωπικό

Η νοσηλευτική υπηρεσία, όπως όλοι μας θα συμφωνήσουμε, αποτελεί την ατμομηχανή του νοσοκομείου και σηκώνει διαχρονικά ένα πολύ μεγάλο βάρος από τη λειτουργία της δομής. Η μεγάλη αντίφαση που ισχύει με την νοσηλευτική υπηρεσία είναι πως ενώ αποδεδειγμένα είναι σοβαρά υποστελεχωμένη διότι οι βάρδιες πραγματοποιούνται με πιο εντατικό ρυθμό από αυτόν που προβλέπει η νομοθεσία και τα ρεπό και οι άδειες δε δίνονται παρά με μεγάλη δυσκολία, στον κουτσουρεμένο οργανισμό του 2013 φαίνεται πως έχει πληρότητα που σχεδόν φτάνει στο 100%. Πάνω σε αυτή την τραγική κατάσταση έρχεται να προστεθεί και το γεγονός πως πολλοί νοσηλευτές, λόγω της αύξησης των συνταξιοδοτικών ορίων και λόγω του ότι οι νοσηλευτές δεν έχουν ενταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, έχουν εγκλωβιστεί στην βάρδια σε μεγάλη ηλικία, γι’ αυτή τη δουλειά. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η μεγάλη ψυχική και σωματική φθορά του νοσηλευτικού προσωπικού και ο μεγάλος επαγγελματικός κίνδυνος στον οποίο είναι εκτεθειμένοι και πουθενά δεν καταγράφεται γιατί δεν υπάρχει στο νοσοκομείο ιατρός εργασίας. Σε όλα τα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί επίσης και η αυταρχική συμπεριφορά από πλευράς διεύθυνσης της νοσηλευτικής υπηρεσίας και η απίστευτη γραφειοκρατία που έχει επιβληθεί στους νοσηλευτές από τον ΟΔΙΠΥ, χωρίς να υπάρχει καν γραμματειακή υποστήριξη.

Ιατρικό προσωπικό

Στην ιατρική υπηρεσία το κύριο πρόβλημα είναι η σοβαρή υποστελέχωση του ιατρικού προσωπικού αντανάκλαση της οποίας είναι τα αυταρχικά και ταπεινωτικά, για έναν λειτουργό υγείας, μαζικά εντέλλεσθε που δέχονται σε πολύ συχνά οι ιατροί. Για να δώσουμε μία αδρή εικόνα της κατάστασης που επικρατεί αρκεί να πούμε πως ακόμη και αυτός ο κουτσουρεμένος οργανισμός του 2012 έχει 30% κενές θέσεις ιατρών και στα περισσότερα τμήματα που πρέπει να καλύψουν εφημεριακά όλο το μήνα ο οργανισμός προβλέπει έως 3 οργανικές θέσεις με αποτέλεσμα να πρέπει κάθε γιατρός να πραγματοποιεί τουλάχιστον 10 εφημερίες το μήνα πράγμα που είναι πέρα από κάθε λογική και που είναι επίσης παράνομο και ανήθικο. Επίσης οι οικονομικές απολαβές ενός ιατρού ΕΣΥ είναι τόσο χαμηλές σε σχέση με τις υπηρεσίες που παρέχει που πολλοί συνάδερφοι προτιμούν να ξενιτευτούν από το να έρθουν να δουλέψουν σε νοσοκομεία σαν της Πρέβεζας.

Αποτέλεσμα αυτής της υποστελέχωσης είναι οι μειωμένες υπηρεσίες στους πολίτες. Για παράδειγμα στο Παθολογικό τμήμα δεν λειτουργούν τα τακτικά ιατρεία λόγω σοβαρής έλλειψης ιατρικού προσωπικού.

Συμβασιούχοι

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα δύο τελευταία της πανδημίας, ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ελαστικά εργαζομένων εργάζεται στο νοσοκομείο της Πρέβεζας. Συγκεκριμένα εργάζονται περίπου 66 ελαστικά εργαζόμενοι σε διάφορες ειδικότητες και με διαφορετικές σχέσεις εργασίας, πολλοί εξ αυτών όπως οι φύλακες για πάνω από 15 χρόνια. Αυτοί οι εργαζόμενοι, ενώ αποδεδειγμένα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες δεν υπάρχει καμία πρόθεση από την πλευρά της Κυβέρνησης να τους μονιμοποιήσει, ενώ στην αρχή της πανδημίας το είχε υποσχεθεί. Οι συνάδερφοι αυτοί, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους έδωσαν πραγματικά πνοή σε όλες τις υπηρεσίες και αποτελούν ίσως την πιο αισιόδοξη νότα στην καθημερινή λειτουργία του νοσοκομείου. Δυστυχώς όμως όσο δεν μονιμοποιούνται το μέλλον αυτών των συναδέρφων είναι αμφίβολο διότι ενώ στο νοσοκομείο Πρέβεζας εργάζονται περίπου 66, η προκήρυξη θέσεων για τα νοσοκομεία που αναμένεται θα περιλαμβάνει μόνο 8 θέσεις για το νοσοκομείο Πρέβεζας . Θέλουμε με έμφαση να επισημάνουμε πως εάν αυτοί οι εργαζόμενοι απολυθούν ή/και φύγουν, το νοσοκομείο Πρέβεζας θα χάσει κάθε υπόσταση.

Προβλήματα από τις πολιτικές που εφαρμόζονται

Για την παραπάνω προβληματική λειτουργία του νοσοκομείου κύρια ευθύνη έχουν οι πολιτικές που εφαρμόζονται από την παρούσα κυβέρνηση αλλά και διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις από το 2010 και μετά. Όλοι ανεξαιρέτως ενίσχυσαν την επιχειρηματική δράση στην υγεία με τις πολιτικές που εφάρμωσαν και με το νομικό οπλοστάσιο που άφησαν ως παρακαταθήκη για τους επόμενους. ‘’Απαύγασμα’’ αυτής της κατάστασης είναι το «Νέο ΕΣΥ των ΣΔΙΤ» που ευαγγελίζεται αυτή η κυβέρνηση και το οποίο εάν εφαρμοστεί θα βάλει κυριολεκτικά ταφόπλακα στο νοσοκομείο Πρέβεζας με το όποιο κοινωνικό και υγειονομικό αντίκτυπο θα έχει ένα τέτοιο γεγονός.

Εμείς, ως εργαζόμενοι του νοσοκομείου, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε αυτές τις πολιτικές προασπίζοντας τους ασθενείς μας και την κοινωνία από την πολιτική λογική πως η Υγεία είναι εμπόρευμα.

Διεκδικούμε