Η αγάπη των παιδιών για τους δασκάλους πολλές φορές γίνεται έμπνευση και εκφράζεται ποικιλοτρόπως.
Η θλίψη της αναγκαστικής απουσίας μαθήτριας δημοτικού σχολείου από την Πρέβεζα, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, ‘’φόρεσε’’ λέξεις και έγινε ποίημα.
Έτσι λοιπόν με το δημιουργικό της μυαλουδάκι, πήρε ένα στυλό και ένα κομμάτι χαρτί, εκφράζοντας μέσα σε αυτό την αγάπη της για τον δάσκαλό της.
Η ίδια μας λέει…
«Γιατί ανοίγουν τα σχολεία;» ρωτάνε πολλοί μεγάλοι. Επειδή ακούω πολλούς απαντάνε, αποφάσισα να απαντήσω κι εγώ, αν θέλετε να ακούσετε τη γνώμη ενός μικρού παιδιού. Θέλω να ανοίξουν τα σχολεία για πολλούς λόγους. Γιατί μου έλειψε το σχολείο μου, μου έλειψε η τάξη μου, μου έλειψαν οι φίλοι μου. Πιο πολύ όμως θέλω να ανοίξουν τα σχολεία, γιατί μου έλειψε ο δάσκαλός μου. Θέλω να ανοίξουν τα σχολεία για να δω το δάσκαλό μου. Το δάσκαλό μου, που όλους αυτούς τους μήνες που έλειπα, ενδιαφέρθηκε για μένα. Με πήρε τηλέφωνο για να ρωτήσει τι κάνω. Με πήρε ξανά τηλέφωνο για να με παροτρύνει να μην αμελήσω τα μαθήματά μου, αλλά όταν μπορώ να διαβάζω από λίγο. Μου τραγούδησε το «happy birthday» μέσα από την κάμερα του υπολογιστή, ενώ εγώ ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Θέλω να δω το δάσκαλό μου που όταν με συνάντησε στο δρόμο, με αγκάλιασε με το ζεστό του βλέμμα. Φώτισε με το χαμόγελό του το μοναχικό μου απόγευμα. Θέλω να τον δω για να με καθησυχάσει και να μου πει «όλα θα πάνε καλά!» Αν το ακούσω από το δικό του στόμα, θα τον πιστέψω!!!
Μαθήτρια 4ου Δημοτικού Σχολείου Πρέβεζας
Διαβάστε το ποίημα της μικρής μαθήτριας
