Το φαινόμενο έχει πάψει εδώ και καιρό να προκαλεί έκπληξη. Είναι πλέον σχεδόν καθημερινό, τόσο για τους κατοίκους της περιοχής όσο και για όσους περνούν από το συγκεκριμένο σημείο, που αδυνατούν να πιστέψουν πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δείχνουν τέτοια πλήρη έλλειψη σεβασμού προς τον δημόσιο χώρο, την ιστορία και –τελικά– προς τους ίδιους τους συμπολίτες τους.
Ο λόγος για μικρές ομάδες, κυρίως νεαρών ατόμων, οι οποίες σχεδόν κάθε βράδυ καταλαμβάνουν τον χώρο έξω από το Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητρόπολης Πρέβεζας. Μετατρέπουν τη μικρή πλατεία κάτω από το μνημείο του μακαριστού Μητροπολίτη Μελετίου σε χώρο άτυπης συνάθροισης, φαγητού και ποτού – μέχρι εδώ ίσως τίποτα το μεμπτό. Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που η έννοια της στοιχειώδους ευθύνης… εξαφανίζεται.
Παρά το γεγονός ότι στον χώρο υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων, κάποιοι επιλέγουν συστηματικά την «εύκολη λύση»: πετούν σκουπίδια, συσκευασίες, ποτήρια και υπολείμματα τροφών όπου βρουν. Στο έδαφος, στα παρτέρια, γύρω από το μνημείο. Το αποτέλεσμα είναι τις πρωινές ώρες η εικόνα να είναι αποκαρδιωτική. Η μικρή πλατεία θυμίζει έναν πρόχειρο σκουπιδότοπο, προσβάλλοντας όχι μόνο την αισθητική της περιοχής, αλλά και τη μνήμη, τον πολιτισμό και τον θεσμό που εκπροσωπεί ο χώρος.
Και εδώ γεννώνται εύλογα ερωτήματα:
Πού τελειώνει η «νεανική ανεμελιά» και πού αρχίζει η ανευθυνότητα;
Πότε η ανοχή μετατρέπεται σε συνενοχή;
Και τελικά, ποιος θα προστατεύσει τους δημόσιους χώρους από εκείνους που τους αντιμετωπίζουν σαν ιδιωτική αυλή – ή χειρότερα, σαν χωματερή;
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό ούτε για «υπερβολικές αντιδράσεις». Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά που δείχνει ξεκάθαρα έλλειψη παιδείας και σεβασμού. Και όσο αυτή περνά απαρατήρητη ή αντιμετωπίζεται με αδιαφορία, τόσο θα διαιωνίζεται.
Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους. Δεν είναι ούτε σκηνικό ασυδοσίας ούτε πεδίο επίδειξης αδιαφορίας. Αν κάποιοι δεν μπορούν να σεβαστούν ούτε τα στοιχειώδη, ίσως ήρθε η ώρα να πάψουμε να τους χαϊδεύουμε τα αυτιά και να μιλήσουμε ξεκάθαρα:
ο σεβασμός δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση.
