Ενώ το σύνολο των Ελλήνων είναι ζαλισμένοι από τις υπέρογκες αυξήσεις της ηλεκτρικής ενέργειας και έχουν επιδοθεί στο κυνήγι της «φθηνότερης» κιλοβατώρας με διαφόρων αποχρώσεων τιμολόγια, η αλήθεια κρύβεται στις λεπτομέρειες και είναι μια: «Κρατική κλοπή» μέσα από τις Ρυθμιζόμενες χρεώσεις.
Αν κάποιος σφίξει τα δόντια, εξοπλιστεί με ιώβεια υπομονή και προσπαθήσει να διαβάσει ένα εκκαθαριστικό μηνιαίο λογαριασμό ρεύματος μετά από αρκετή ώρα θα δει το φώς το αληθινό. Πέρα από τις χρεώσεις της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και χρεώσεις τρίτων (Δήμος, ΤΑΠ, ΦΠΑ και ΕΡΤ) ο λογαριασμός συμπεριλαμβάνει και τις Ρυθμιζόμενες Χρεώσεις. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται χρεώσεις προς τον ΔΕΔΔΗΕ (μετρητές κτλ), χρεώσεις για την μεταφορά ενέργειας στον ΑΔΜΗΕ και «πράσινος φόρος» για το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας το περιβόητο ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων). Αυτές μάλιστα τις χρεώσεις τις πληρώνουν και οι παραγωγοί ενέργειας στο σπίτι (Net Mettering) για το σύνολο της κατανάλωσης τους ενώ χρησιμοποιούν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος τους που αφορά κάτω από το 10% της κατανάλωσης.
Αναλυτικά παρουσιάζεται ένας λογαριασμός (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ) που μας στάλθηκε από αναγνώστη μας και αφορά ένα σπίτι με φωτοβολταϊκό στην στέγη που παράγει πλεόνασμα ενέργειας σε σχέση με την κατανάλωση σε ετήσια βάση που ξεπερνά τις 3000 KWh και που προφανώς δεν έχει χρεωθεί με κατανάλωση.
Για 13 ημέρες και κατανάλωση 408Kwh πληρώνει:
Κατανάλωση(μόνο το πάγιο): 2,17 € (3,34%)
Λοιπά Δήμος (Δημοτικός Φόρος και Τέλη, ΕΡΤ,ΤΑΠ:): 22,54 € (34,74%)
Φόροι: 1,06 € (1,63%)
ΦΠΑ: 2,39 € (3,68%)
Ρυθμιζόμενες χρεώσεις: 36,73 € (56,60%)
ΣΥΝΟΛΟ: 64,89 €
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι οι υπο κρατικό έλεγχο ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ και το Υπουργείο Περιβάλλοντος λαμβάνουν άνω του 50% ενός λογαριασμού αν αφαιρέσουμε την κατανάλωση. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό αν ο καταναλωτής δεν είχε φωτοβολταϊκό θα πλήρωνε περίπου 40 € ακόμα (408 x 0.10€), ποσό σχεδόν ίσο με τις Ρυθμιζόμενες χρεώσεις που πηγαίνουν στις κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες που δεν αλλάζουν όποιο τιμολόγιο και να επιλέξει ο καταναλωτής.
Άρα μάλλον με το κυνήγι της φτηνής κιλοβατώρας βλέπουμε το δάκτυλο και όχι το δάσος, που είναι μια συντονισμένη «Κρατική κλοπή» για την οποία κανένας δεν μιλάει και χάρις την οποία κάποιοι επικαλούνται ένα οικονομικό θαύμα, που όμως δεν βλέπουν οι πολίτες στην καθημερινότητα τους και που γονατίζει τις επιχειρήσεις, ρίχνοντας άφθονο νερό στον μύλο τις ακρίβειας και του πληθωρισμού.
