Η πανδημία του κορωνοϊού, που εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη, δεν είναι «αόρατος εχθρός» όπως προσπάθησε να μας πείσει το σύστημα, για να κρύψει τις ευθύνες του. Αναπτύχθηκε και εξακολουθεί να αναπτύσσεται στο έδαφος του καπιταλισμού της εποχής μας, το οποίο είναι βαθιά μολυσμένο με τον ιό του κέρδους και της εκμετάλλευσης της εργαζόμενη πλειοψηφίας.
Έτσι, τις αιτίες της υγειονομικής κρίσης που βιώνουμε πρέπει να τις ψάξουμε στην ανυπολόγιστης έκτασης περιβαλλοντική καταστροφή, στις συχνά απάνθρωπες συνθήκες ζωής και υγιεινής για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στα τεράστια αστικά κέντρα, στις διαρκώς διογκούμενες κοινωνικές ανισότητες και κυρίως στη συνειδητή (από την πλευρά των κυβερνήσεων) υποβάθμιση των δημόσιων συστημάτων πρόληψης και υγείας προς όφελος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Στη χώρα μας ο λαός έδωσε και δίνει μια σοβαρή μάχη ενάντια στην πανδημία. Στον αγώνα του όμως αυτό βρέθηκε «χωρίς όπλα»: Δεν πάρθηκαν μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας με την αναγκαία χρηματοδότηση για εξοπλισμό και για πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού. Η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο αρνήθηκε να επιτάξει τις ιδιωτικές κλινικές, αλλά τις ενίσχυσε κιόλας προκλητικά. Δεν έγινε στοχευμένη προστασία των ευπαθών ομάδων. Δεν πραγματοποιήθηκαν μαζικά διαγνωστικά τεστ για τον εντοπισμό και τη θεραπεία των νοσούντων, ώστε να υπάρξει μια ασφαλής εκτίμηση της κατάστασης.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση στην πραγματικότητα τυφλά μας «έβαλε» και τυφλά μας «βγάζει» από την καραντίνα. Ουσιαστικά, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την πανδημία μέσω της πολιτικής διαφήμισης, για να χτίσει ένα καινούργιο «success story».
Λαέ της Ηπείρου, της Κέρκυρας και της Λευκάδας. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι,
η αλήθεια είναι ότι έχουμε μπει σε μια σοβαρότατη πολλαπλή κρίση υγειονομικών, οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών διαστάσεων, η οποία θα σφραγίσει τις εξελίξεις στον καπιταλισμό και την ταξική πάλη για τα επόμενα χρόνια.
Η εικόνα αυτή μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερη για τη χώρα μας. Στη διάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού, και κυρίως στη δική μας περιοχή, παίζουν καθοριστικό ρόλο οι κλάδοι και οι τομείς της οικονομίας που θα πληγούν πολύ βαριά από την παρούσα κρίση (τουρισμός/ επισιτισμός/ εμπόριο/ μεταφορές) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα έχουμε επιπλέον αρνητικές εξελίξεις και σε άλλους κλάδους (ιχθυοκαλλιέργειες , κτηνοτροφία κ.α.). Και όλα αυτά συντελούνται στο φόντο όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των μνημονιακών κυβερνήσεων, του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πάλι της ΝΔ που υπηρέτησαν και εξακολουθούν να υπηρετούν ευλαβικά και με συνέπεια όλες τις αναδιαρθρώσεις που ήθελε να επιβάλλει το κεφάλαιο σε βάρος της εργασίας και της φύσης.
Όλοι αυτοί θέλουν να ξεχάσουμε την τεράστια ευθύνη που φέρουν για την κατάσταση στη περιοχή: Τη διάλυση μιας σειράς παραγωγικών δραστηριοτήτων με τα κλεισίματα των εργοστασίων μετάλλου, κλωστοϋφαντουργίας, ιματισμού και μαρμάρου με αποτέλεσμα χιλιάδες ανέργους. Το χτύπημα του κατασκευαστικού κλάδου, την εξαφάνιση της επιπλοποιίας για την επικράτηση των αντίστοιχων πολυκαταστημάτων. Αντίστοιχα στο εμπόριο και στον τουρισμό με φαραωνικά έργα και επενδύσεις άχρηστες τις περισσότερες φορές για τις λαϊκές ανάγκες. Την ιδιωτικοποίηση (αεροδρομίων, λιμανιών κτλ) και το ξεπούλημα των πάντων. Την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα του κέρδους. Τον σχεδιασμό, το κλείσιμο και την απαξίωση των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών. Την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ και της Αγροτικής Τράπεζας. Από τις χωματερές, το ξερίζωμα των αμπελιών, στην κατάργηση καλλιεργειών (καπνός, βαμβάκι) και τις ποσοστώσεις στο γάλα. Την απαξίωση του ελαιόλαδου και το πέταγμα παραγόμενων τροφίμων στις σύγχρονες χωματερές. Την μεγάλη μείωση των αγροτοκτηνοτρόφων. Το κλείσιμο της ΣΒΕΚΗ και της ΒΙΚΗ κ.α.
Δεν καταστρέψανε αλλά αναδιαρθρώσανε τον παραγωγικό ιστό για να συγκεντρωθεί ο πλούτος σε λίγα χέρια.
Όλες αυτές οι αναδιαρθρώσεις, που μονίμως «σώζανε» το λαό, συνοδεύονταν από τη μείωση στα μεροκάματα και τη γενίκευση της ανασφάλιστης και αδήλωτης εργασίας. Διαμορφώθηκαν έτσι, συνθήκες εργασιακής γαλέρας που οργιάζουν ειδικά στη ναυαρχίδα του τουρισμού (εργασία 7 μέρες στις 7 χωρίς ρεπό και αργία) και στις κατασκευές. Συνθήκες που εκτός από την απίστευτη εργασιακή εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων δημιούργησαν και νέα κύματα ελλήνων μεταναστών (π.χ. στον επισιτισμό της Γερμανίας και σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους ανά τον κόσμο).
Σα να μην έφταναν όλα αυτά το κεφάλαιο ξεκοκάλισε ανενόχλητα επιδοτήσεις από κράτος και την Ε.Ε και ταυτόχρονα έριξε τα απαραίτητα «δωράκια» δεξιά αριστερά για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη σιωπή στην ασυδοσία του αλλά και να διαμορφωθούν οι ανάλογες συμμαχίες που διασφαλίζουν την κερδοφορία του.
Τώρα με αφορμή την πανδημία επιδιώκουν να τη βγάλουν πάλι αλώβητοι με το βλέμμα στο κρατικό κορβανά για να «σώσουν» πάλι το λαό σκορπίζοντας απολύσεις μίση δουλειά και μισή ζωή.
Η πανδημία, λοιπόν, δε δημιουργεί την οικονομική κρίση. Με την εμφάνισή της όμως την ενισχύει και ταυτόχρονα αποτελεί τη «χρυσή ευκαιρία» για την κυβέρνηση, την αστική τάξη και την Ευρωπαϊκή Ένωση να περάσουν επιπλέον αντεργατικά και αντιδημοκρατικά μέτρα που είχαν στο «συρτάρι» του εδώ και χρόνια.
Λαέ της Ηπείρου, της Κέρκυρας και της Λευκάδας εργαζόμενες και εργαζόμενοι :
Νισάφι πια! Πρέπει να σωθούμε από αυτούς που ισχυρίζονται ό τι μας «σώζουν»!. Η ζωή είναι στα χέρια μας και μας ανήκει.
Η πανδημία μάς έβαλε σε μια νέα εποχή. Απέναντι στην «καταστροφή που μας απειλεί» χρειάζεται ν’ ανεβάσουμε το μπόι της απάντησής μας!
Οι εργαζόμενοι μπορούν να αποκτήσουν τον ηγετικό ρόλο που τους αρμόζει, ειδικά τώρα που όλοι ορκίζονται στο όνομα όσων παρέμειναν στην πρώτη γραμμή· «χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά» κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα όλο αυτό το διάστημα στα νοσοκομεία στα σουπερ μάρκετ, στις μεταφορές και στα χωράφια. Μια χούφτα καπιταλιστών που κάνει κουμάντο στη περιοχή μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς, αλλά εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς! Δεν τους χρειαζόμαστε!
Μπορούμε να βάλουμε τα δημόσια αγαθά πάνω από κάθε ατομική «λύση» και «διέξοδο». Να παράγουμε πλούτο και να τον διαχειριζόμαστε με βάση τις ανάγκες μας με τα συλλογικά όργανα των ελεύθερα συνεταιριζόμενων παραγωγών σε σύγκρουση με το κέρδος των καπιταλιστών. Με τη δική μας δημοκρατία ενάντια στον έλεγχο κάθε ικμάδας της ζωής μας.
Για να ανοίξει ο δρόμος επιβολής της λαϊκής θέλησης, απαιτείται σύγκρουση με τους υπάρχοντες μηχανισμούς εξουσίας και όχι μια καλύτερη φιλολαϊκότερη διαχείριση των «θεσμών». Με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ρήξης για:
α) Πλούτος υπάρχει τεράστιος. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Να φορολογηθούν βαριά οι τράπεζες ,οι μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι εφοπλιστές και ο συσσωρευμένος πλούτος.
β) Ανατροπή – ακύρωση όλων των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων παλιών και νέων. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά γι όλους με αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας και των ορίων συνταξιοδότησης.
γ) Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Πλήρεις ποιοτικές και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες. Να μην υλοποιηθεί καμιά ιδιωτικοποίηση. Κατάργηση του θεσμού των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που παραδίδει τα πάντα στους ιδιώτες.
δ) Κατάργηση των μνημονίων διαρκείας και της επιτροπείας των αιματηρών πλεονασμάτων. Διαγραφή του χρέους για εμάς και όλες τις χώρες.
ε) Εθνικοποίηση – κρατικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με εργατικό έλεγχο. (διατροφή, ενέργεια , μεταφορές κτλ)
στ) Αποδέσμευση του περιβάλλοντος και της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής από τα δεσμά του κεφαλαίου, για να ανοίξουμε το δρόμο για πρωτοβάθμιους δημοκρατικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς (στη φυτική-ζωική παραγωγή, στην ιχθυοκαλλιέργεια και την αλιεία), ενταγμένους σε ένα ενιαίο δημόσιο φορέα τροφίμων σε σύγκρουση με τις αντιδραστικές αναθεωρήσεις της κοινής αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να μπλοκάρουμε την εξόρυξη υδρογονανθράκων.
ζ) Τουρισμό ως πολιτισμική διαδικασία γνωριμίας ανάμεσα στους λαούς, κάτι που αντιστρατεύεται τη λογική του κέρδους των κολοσσών της τουριστικής βιομηχανίας, την υποταγή στην ευτέλεια και την εργασιακή εξόντωση των εργαζομένων του τουριστικού κλάδου και την εμπορευματοποίηση του αιγιαλού. Αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής καταστροφής για μια νέα αρμονική σχέση ανθρώπου-φύσης.
η) Έξω από τη Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Για μια έξοδο που δε θα μας απομονώνει αλλά θα συμβάλλει στο δημοκρατικό επαναπροσδιορισμό των διεθνών μας σχέσεων με κριτήριο την ειρήνη, τα συμφέροντα των λαών και όχι των αστικών τάξεων. Για ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και της πολεμικής προετοιμασίας. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωση των μεταναστών. Ελεύθερη μετακίνησή τους.
θ) Αγώνας για δημοκρατία που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων και τις λαϊκές ελευθερίες.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπει φραγμός στην νέα αντιλαϊκή επίθεση, για να διεκδικηθούν ξανά η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών και τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κλιμακώνουμε τους αγώνες μας ενάντια στο ολέθριο έργο τους.
Επιβάλλουμε άμεσα με τον αγώνα μας
1) ουσιαστική και θαρραλέα ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας,
2) συνθήκες υγιεινής και μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και παντού,
3) ακύρωση όλων των μέτρων που έχει πάρει και παίρνει η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου , αντιδραστικά νομοσχέδια για περιβάλλον, παιδεία κ.τ.λ.)
4) ταμεία ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλους τους ανέργους.
Στις συνθήκες αυτές ή θα νικήσει ο φόβος και ο ιός του κέρδους και της αδιέξοδης ατομικής λύσης ή θα νικήσει ο συλλογικός αγώνας, η αλληλεγγύη και η απελευθέρωση από τα δεσμά του άρρωστου καπιταλιστικού συστήματος και του σύγχρονου ψηφιακού μεσαίωνα.
Ιούνης 2020
