Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε κατά διαδήλωσης που πραγματοποιούνταν απέναντι στους νόμους του Απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ, δολοφονώντας 70 διαδηλωτές/τριες, κυρίως νέους και νέες. Το απαρτχάιντ, ρατσιστικό καθεστώς αποστέρησης δικαιωμάτων που είχε επιβάλει η λευκή μειοψηφία της χώρας στηρίζονταν στη θεωρία της ανισότητας μεταξύ των φυλών και της λευκής κυριαρχίας.
Σήμερα 65 χρόνια μετά ο ρατσισμός, η ξενοφοβία -και ο φασισμός- επιστρέφει δριμύτερος, ενσωματώνεται σε κυβερνητικά προγράμματα, φοράει υπουργικές γραβάτες και γίνεται κρατικές πρακτικές. Ο «επίσημος» αυτός ρατσισμός ανοίγει δρόμο για ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα κανονικοποιώντας εκφράσεις και πρακτικές μίσους. Μαζί με τον πόλεμο σε όσους/ες κατατρεγμένους/ες έρχονται στην Ευρώπη για μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή (αδιαπέραστα σύνορα και μεσόγειος νεκροταφείο) διεξάγεται και η συστηματική περιθωριοποίηση ομάδων του πληθυσμού, όπως οι Ρομά συμπολίτες/ισσες.
Διαχρονικά οι Ρομά έχουν υποστεί αφόρητο ρατσισμό και συστηματική βία, οικονομική αλλά και κατασταλτική. Μάλιστα στην ιστορία τους επιβίωσαν διωγμών, εθνοκαθάρσεων και του ναζιστικού ολοκαυτώματος. Σήμερα παραμένουν στιγματισμένοι/ες, βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό και αντιμετωπίζονται από το κράτος ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.
Πιο συγκεκριμένα στην πόλη μας παρά τα πολλαπλά αιτήματα και τις δεσμεύσεις (από το τέλος Δεκεμβρίου του ‘24) των αρμοδίων αντιδημάρχων (δες ΔΤ Δεκεμβρίου), αναφορικά σε σειρά αναγκαίων ενεργειών όπως τοποθέτηση κάδων απορριμμάτων, συλλογή απορριμμάτων, εξασφάλιση πρόσβαση σε πόσιμο νερό, καθαρισμό και εξυγίανση του χώρου του οικισμού, η κατάσταση παραμένει αποκαρδιωτική. Πρόσθετα ευεργετικές δυνατότητες που σχετίζονται με τη ενίσχυση των κέντρων κοινότητας, που θα βοηθούσαν τους Ρομά συμπολίτες και την ίδια στιγμή θα δημιουργούσαν θέσεις απασχόλησης, δεν αξιοποιούνται παρά την ανοιχτή δυνατότητα χρηματοδότησης.
Το Μάρτη του 2025 είναι αδιανόητο παιδία να ζουν δίπλα σε ποντίκια, για το χρώμα του δέρματος τους ή την φυλετική ρατσιστική κατάταξη τους ως ζωές που μετράει λιγότερο. Τα στοιχειώδη κοινά αγαθά (νερό, ενέργεια κα) και οι δημόσιες υπηρεσίες(καθαριότητα κα) είναι δικαίωματα της κοινωνίας και απαιτείτε να είναι προσβάσιμα για όλους/ες, Ρομά και μπαλαμούς, πλούσιες και φτωχές, ντόπιες και ξένους.
Από το 1966 η 21η Μάρτη καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας. Τόσα χρόνια μετά συνεχίζουμε να διεκδικούμε σε αυτή τη χώρα -απέναντι στο θεσμικό ρατσισμό- τα αυτονόητα. Δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να αφήσουμε τους Ρομά συμπολίτες μας στη μοίρα τους και σκοπεύουμε να σταθούμε στο πλευρό τους μέχρι να δοθεί διέξοδος. Άμεση επίλυση των προβλημάτων – Οι ζωές των Ρομά μετράνε!
Υ.Γ Εκφράζουμε τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τους Gérard Jacques Istres και Anne Tribe, μέλη ομάδας αλληλεγγύης από το Μονπελιέ, για τη γενναιόδωρη προσφορά (σχολικών τσαντών, γραφικής ύλης, τετραδίων, μαρκαδόρων και παπουτσιών) στα παιδιά του οικισμού στη ΒΙΠΕ. Η αλληλεγγύη μπορεί να αλλάξει ζωές!”
* Συγκροτήθηκε μετά από κάλεσμα της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Πρέβεζας τον Αύγουστο του 2024
Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους/ις Ρομά Πρέβεζας
e- mail: romasolidarityprv@gmail.com
Τηλ. Επικοινωνίας: 6973436215
