Με αφορμή το κλάδεμα του πλάτανου στο πρώην ΚΤΕΛ Πρέβεζας, ο πρώην δασάρχης Βασίλης Δάλαρος καταθέτη την δική του θέση σχετικά με τις ενέργειες που πρέπει να ακολουθούνται σε τέτοιες περιπτώσεις.
του Βασίλη Δάλαρου – Πρώην Δασάρχης Πρέβεζας
«Όσο υγιέστερο είναι ένα δένδρο τόσο πληρέστερη είναι η κόμη του και αντιστρόφως. Η κόμη με το φύλλωμά της είναι το «εργοστάσιο» του δένδρου και πηγή όλων των ευεργετικών επιδράσεων στον άνθρωπο. Συνεπώς οποιαδήποτε κλάδευση της κόμης είναι σφάλμα. Μειώνει τη ζωτικότητα του δένδρου ως συνόλου διότι απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος των αφομοιωτικών οργάνων (φωτοσύνθεση).
Όσο πιο συχνές είναι οι κλαδεύσεις και όσο πιο έντονες γίνονται τόσο περισσότερες πληγές δημιουργούνται με αποτέλεσμα να δίνεται ευκαιρία σε χιλιάδες μύκητες και βακτήρια να προσβάλλουν τα δέντρα. Όσο κατά το δυνατόν υπόκεινται σε λιγότερο κλάδεμα τόσο περισσότερο και για μακρύτερο χρόνο διατηρούνται τα δένδρα υγιή. Δεν πρέπει εδώ να εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι που εφαρμόζονται στα βραχύβια οπωροφόρα δένδρα. Εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες και άλλοι σκοποί.
Εδώ πρέπει να τονισθεί με έμφαση η κακοποίηση που υφίστανται τα δένδρα στις πόλεις και ιδιαίτερα τα δέντρα των πεζοδρομίων από τις βάρβαρες όσο και αλόγιστες πολλές φορές κλαδεύσεις. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλεται η κλάδευση των δένδρων αν και με μια περισσότερο προσεκτική εκλογή των ειδών θα αποφεύγονταν πολλές κλαδεύσεις και συνεπώς άσκοπες δαπάνες πέρα από την κακοποίηση των δένδρων». (απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητή Δασολογίας Σπύρου Ντάφη «Δασοκομία Πόλεων») Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες καθίσταται απαραίτητη η κλάδευση. Πότε όμως και πώς; Οι απαντήσεις των επιστημόνων είναι οι εξής:
1.Για αποκατάσταση ζημιών της κόμης.
2. Για τη μείωση του βάρους της κόμης μετά από απώλεια ριζών.
3. Για λόγους ασφαλείας και σταθερότητας σε γέρικα δένδρα αλλά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.
4. Χαλαρωτικές κλαδεύσεις σε περιπτώσεις πολύ πυκνής κόμης και πολύ στενού φυτευτικού συνδέσμου.
5. Συμπληρωματικά κλαδεύονται όλοι οι νεκροί ή νεκρούμενοι κλάδοι, οι αδηφάγοι βλαστοί και κλαδιά τα οποία διασταυρώνονται και αλληλομαστιγώνονται με κλαδιά γειτονικών δένδρων. Το ποσοστό αφαίρεσης τμημάτων κώμης και κορμού εξαρτάται από το είδος του δέντρου, την ηλικία του, το φαινότυπο του και υπολογίζεται από ειδικό μαθηματικό τύπο.
Όταν κάνουμε μια τομή σε ένα κλαδί του δέντρου αφού τελειώσουμε τις εργασίες πρέπει να το αλείφουμε με ειδική πάστα η οποία προστατεύει την τομή από τυχόν μολύνσεις, Κάθε τομή σε ένα δέντρο είναι μια ανοιχτή πληγή που απαιτεί ίαση.
Ειδικά για τον πλάτανο όπου έχει επεκταθεί και στην περιοχή μας η θανατηφόρος ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου, απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή, διότι ο συνηθέστερος τρόπος διασποράς του μύκητα είναι οι ανθρώπινες δραστηριότητες με εργαλεία (πριόνια, αλυσοπρίονα, τσεκούρια κ.λπ.), που έχουν χρησιμοποιηθεί σε προσβεβλημένα δέντρα και στη συνέχεια σε υγιή, όπως επίσης και με τα σκαπτικά μηχανήματα που χρησιμοποιούνται σε «άρρωστες» περιοχές.
