«Μήλο της έριδος» κατάντησαν οι αγρότες και οι άνθρωποι της υπαίθρου ανάμεσα στην άκρατη υποσχεσιολογία και τις προεκλογικές κυρίως δεσμεύσεις των κάθε λογής κομματαρχών.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στοχοποιούνται από κεντρικά και περιφερειακά στελέχη που προσπαθούν να εκμαιεύσουν την ψήφο τους και να σερβίρουν κάποιο πρόγραμμα έργων υποδομών και παραγωγικών δραστηριοτήτων που όμως αποδεικνύεται «καθρεφτάκια για ιθαγενείς».
Συνήθισαν πλέον και όχι μόνο δεν εντυπωσιάζονται αλλά δύσπιστοι, καχύποπτοι και καθ’ υποτροπή εξαπατημένοι «κρατούν μικρό καλάθι».
Οι ανισότητες στο επίπεδο ανάπτυξης και την ποιότητα ζωής που παρατηρούνται ανάμεσα στις περιφέρειες είναι τέτοιας μορφής και έκτασης που η περιβόητη σύγκληση πλέον κατάντησε διαχρονικά ζητούμενο.
Ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που στηρίχθηκε εν τη γενέσει του στην συντηρητική αντίληψη της συγκέντρωσης εξουσίας, δύναμης και πλούτου στα μεγάλα αστικά κέντρα ώστε να είναι ευκολότερα ελεγχόμενο για να αλλάξει χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, αναδιαρθρώσεις, τομές, ρίξεις ίσως και ανατροπές που προϋποθέτουν στρατηγική πολιτική, σχέδιο και επαρκή και συγκροτημένα στελέχη για να την κάνουν πράξη.
Ίσως θα αρκούσε και ένας μόνο που θα ηγηθεί και θα δώσει κίνητρο, ώθηση και όραμα για να ακολουθήσουν σύσσωμες οι τοπικές κοινωνίας γιατί ανα την Ελληνική επικράτεια οι προϋποθέσεις υπάρχουν.
Όταν πριν πολλά χρόνια κάποιος κύριος Τουκαλάς εγκατέλειψε την Αθήνα «έχοντας ένα όραμα» κατάφερε να τον ακολουθήσει σύσσωμη η τοπική κοινωνία της Ανάβρας Μαγνησίας και μέσα σε χρόνο dt της έκαναν «λήφτινγκ» και την μετέτρεψαν σε πρότυπο περιφερειακής ανάπτυξης για όλη την χώρα και όχι μόνο.
Πριν ακόμη περισσότερα χρόνια κάποιος άλλος κύριος ονόματι Αντρέας Παπανδρέου «έβαλε το νερό στ’ αυλάκι» για να διακοπεί η αδιέξοδη αστυφιλία και να γυρίσει ο κόσμος στις ρίζες του.
Και τι δεν έκανε ο δύσμοιρος για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο. Από τα ολοκληρωμένα Μεσογειακά προγράμματα του 1986 που διεκδίκησε και πήρε και τα διέθεσε στη αυτοδιοίκηση για να προσδώσουν κύρος και οντότητα στον Δήμαρχο, την θεσμική θωράκιση της αυτοδιοίκησης με τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και την μετεξέλιξή του στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, έργα υποδομής μεγάλης κλίμακας, την Εγνατία, το ξεκίνημα της Ιόνιας, υπέργειες και υποθαλάσσιες γέφυρες, το Ελ. Βενιζέλος και 15 σύγχρονα επαρχιακά αεροδρόμια, χιλιάδες χιλιόμετρα Νομαρχιακούς, Δημοτικούς, αγροτικούς και δασικούς δρόμους, γήπεδα, αθλητικά και πολιτιστικά κέντρα, κέντρα υγείας σε κάθε χωριό, παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ και πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» που όμως σταμάτησαν βίαια με την πολιτική αλλαγή το 2004 και έκτοτε καθηλώθηκε η χώρα.
Η συντηρητική αντίληψη δεν θέλει μεγαλόπνοα έργα που καθυστερούν πολύ και χάνεται πολλές φορές η πολιτική εκμετάλλευση. Προτιμούν να τα διαιρούν σε κομμάτια και να τα διαμοιράζουν σε πολλούς λες και είναι τιμάρια για να διατηρούν εκλογικούς μηχανισμούς.
Εδώ στην Ήπειρο κολλήσαμε στην «ουρά του γαϊδάρου» και μια ολόκληρη 20ετία χάθηκε για την ολοκλήρωση της Ιόνιας οδού μέχρι την Κακκαβιά.
Το αεροδρόμιο στα Ιωάννινα πολλές φορές μπλοκάρει για «ψύλλου πήδημα» και για ελάχιστα κονδύλια που λόγω αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων εκτίθεται ως τριτοκοσμική περιοχή η Ήπειρος.
Ουδείς προβληματίστηκε για την σπουδαιότητα της σιδηροδρομικής σύνδεσης με την κεντρική Ελλάδα και μόλις ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αφουγκράστηκε «αδέσποτες φωνές» και την εξήγγειλε δειλά δειλά ως αναγκαιότητα για να βγεί η Ήπειρος από την αφάνεια ήρθε ο υπουργός του Χρήστος Σπίρτζης και τον άδειασε προτάσσοντας την οικονομική διάσταση του έργου. Καλό το έργο είπε και μάλιστα εδώ στα Γιάννινα, αλλά το 1δις ευρώ για αρχή είναι καλύτερο για εμάς και δεν μας περισσεύει.
Και εμείς οι υπερήφανοι (οι πρόγονοί μας μόνο) Ηπειρώτες καμία αντίδραση.
Στην σύνδεση του κεντρικού αγωγού φυσικού αερίου μόνο η Ήπειρος και τα νησιά υστερούν και μόνο η αντιπολίτευση στην Περιφέρεια το αναδεικνύει που και που.
Μια σειρά από μικροέργα έστω και ως συμπλήρωμα των έργων μεγάλης κλίμακας καρκινοβατούν και αποθαρρύνουν κάθε σκέψη επένδυσης και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής.
Ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας είναι αφημένοι στο έλεος των αυξήσεων στο κόστος παραγωγής, στις απομειώσεις των τιμών παραγωγού, στις αλλοπρόσαλλες φορολογικές αφαιμάξεις και χωρίς καμία απολύτως προστασία και στήριξη στην τύχη τους.
Είναι ασύλληπτο για τον κοινό νου η Ήπειρος με το ιδανικό εδαφοκληματικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, της πτηνοτροφίας, της αλιείας και της γεωργίας να καλύπτει ο πρωτογενής τομέας μόνο το 11, 4% του παραγόμενου συνολικά ΑΕΠ.
Και είναι άκρως υποτιμητικό να είναι στην Ήπειρο πρώτος με ποσοστό 76% επί του ΑΕΠ ο τριτογενής τομέας με μπροστάρηδες τους συνταξιούχους εκπαιδευτικούς, τους δημοσίους υπαλλήλους, τις τράπεζες, τις υπηρεσίες άντε και ολίγον από τουρισμό.
Και ο πρωτοετής φοιτητής των Οικονομικών Πανεπιστημίων γνωρίζει ότι χωρίς την ύπαρξη των απαραίτητων έργων υποδομής (οδικοί άξονες, δρόμοι πρόσβασης, λιμάνια, αεροδρόμια και παράλληλες υποστηρικτικές υπηρεσίες) οι υποσχέσεις για την ανάπτυξη παραμένουν λόγια του αέρα.
Και εδώ στην Ήπειρο φυσάει τόσο που οσονούπω θα μας κάνουν κλοιό οι ανεμογεννήτριες.
Θέλουμε ο άνεμος της παράταξης ΗΠΕΙΡΟΣ ΟΛΟΝ να είναι σαρωτικά ανατρεπτικός και να θέσουμε όλα τα θέματα επί τάπητος και από μηδενική βάση. Και με το πρόγραμμά μας και τα άφθαρτα και συγκροτημένα στελέχη της παράταξης να ανατάξουμε την Ήπειρο από την διαχρονική καθήλωση στις τελευταίες θέσεις σε όλες τις οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους και να την φέρουμε εκεί που αρμόζει στους περήφανους Ηπειρώτες
