Κατά τη δεύτερη εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου που διανύουμε, το λειτουργικό μας πρόγραμμα θα διαμορφωθεί γενικά ως εξής:
- Κάθε πρωί, από 1-15 Αυγούστου, θα έχουμε Θεία Λειτουργία, ώρα 7.00-9.00 π. μ.
- Κάθε απόγευμα, από 1-15 Αυγούστου, θα γίνεται η Παράκληση της Παναγίας, ώρα 7.45-9.00 μ. μ. περίπου. Θα εναλλάσσεται η Μικρή με τη Μεγάλη Παράκληση. Δεν γίνεται Παράκληση στους Εσπερινούς του Σαββάτου, του Αγ. Χρήστου, της Μεταμορφώσεως και της Κοιμήσεως.
Ειδικότερα θα έχουμε:
- Την Κυριακή (Ζ΄ Ματθαίου), 8-8-2021, εορτή του αγίου Αιμιλιανού και του (νέου) αγίου Καλλινίκου Εδέσσης, ώρα 7.00-10.00 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Την Τετάρτη, 11-8-2021, εορτή του αγίου Σπυρίδωνος (ανάμνηση της θαυματουργικής διασώσεως της Κέρκυρας από τους Αγαρηνούς), ώρα 7.30-9.30 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Την Παρασκευή, 13-8-2021, Απόδοση (κλείσιμο) της εορτής της Μεταμορφώσεως, ώρα 7.00-9.30 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Το Σάββατο, 14-8-2021, παραμονή της εορτής της Παναγίας, ώρα 7.00-9.30 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Κάθε απόγευμα μέχρι της Παναγίας, πλην Σαββάτου και Κυριακής, ώρα 5.30-7.30 μ. μ., γίνεται στον Ναό μας ιερά Εξομολόγηση.
- Κάθε Σάββατο απόγευμα, ώρα 7.00-8.15 μ. μ., Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο.
Η (μικρή και μεγάλη) Παράκληση της Παναγίας, που ψάλλεται καθημερινά από 1η μέχρι 15 Αυγούστου στην Εκκλησία, είναι η παρηγοριά και η ελπίδα του πονεμένου ανθρώπου. Οι ανάγκες του βίου πολλές. Τα αδόκητα και οι θλίψεις αβάσταχτες. Οι δυσκολίες αμέτρητες. Ο σταυρός βαρύς και ασήκωτος. «Και πού λοιπόν άλλην ευρήσω αντίληψιν;» Πού αλλού θα βρούμε βοήθεια;
Ο άνθρωπος σήμερα δεν μοιάζει και πολύ με τους παλιότερους ανθρώπους. Θέλει να έχει πλήρη διασφάλιση από κάθε κίνδυνο. Αναπτύσσει τα τεχνολογικά του θαύματα για να μπορεί να νιώθει ότι πατάει σε στέρεο έδαφος. Δεν ανέχεται τριγμούς στον κόσμο του, χτίζει προσεκτικά τον επίγειο παράδεισό του αποσκοπώντας σε άνεση, χαρά, ευτυχία. Επιστρατεύει την επιστήμη του για να καλύψει οποιοδήποτε κενό στην πορεία του. Μα δυστυχώς δεν καλύπτονται όλα. Η παντοδυναμία του είναι μακρινό φευγαλέο όνειρο. Παραμένει αδύναμος μπρος στον θάνατο, γυμνός μπροστά στο κενό της ψυχής που αφήνει η απουσία της αγάπης.
Η σίγουρη απάντηση είναι στη μεγάλη μάνα μας, την Παναγία. Που έχει λάβει από τον Θεό την απόλυτη δύναμη μπροστά στο αδύνατο, αλλά και την απέραντη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο. Που έγινε μάνα αληθινή για τον καθένα μας, ανώτερη από τη φυσική μας μάνα. Η προσφυγή στην αγάπη της είναι σίγουρη κίνηση. Σε κάθε τρικυμία της ζωής τα γλυκά μάτια της Παναγίας χύνουν δάκρυα ευσπλαχνίας για μας, όπως τα μάτια της μάνας μας.
Περιόδευε πριν από χρόνια τα χωριά της Βόρειας Ελλάδας ένας ιεροκήρυκας. Επισκέφθηκε και το χωριό ενός νέου παλικαριού, που είχε διασωθεί από πνιγμό, όταν το πλοίο όπου εργαζόταν ως ναυτικός βούλιαξε και χάθηκε με όλο το υπόλοιπο πλήρωμα. Γνωρίζοντας την ιστορία από τις εφημερίδες της εποχής ο ιεροκήρυκας, αναζήτησε την οικογένεια του διασωθέντος. Βρήκε τη χήρα μητέρα του και τη ρώτησε πώς σώθηκε το παιδί της. Η μητέρα απάντησε:
– Δεν είμαι καλύτερη εγώ απ’ τις υπόλοιπες μάνες που έχασαν τα παιδιά τους. Έκανα μόνο ένα πράγμα. Παιδί στα καράβια είχα, μα δεν κάθισα να τρελλαθώ από την αγωνία. Έκανα το άγχος μου προσευχή. Σηκωνόμουνα κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα και διάβαζα την Παράκληση της Παναγίας για το παιδί μου. Έτσι τη νύχτα του ναυαγίου η Παναγία ήταν εκεί. Την είδε πραγματικά το παιδί μου να το παίρνει στην αγκαλιά της και να το σώζει από τα κύματα.
Η Παναγία αγρυπνεί. Το μητρικό της βλέμμα μάς αγκαλιάζει τρυφερά. Εμείς πού είμαστε;
Καλή Παναγιά!
