Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του π. Δημητρίου Μπόκου
Μετά το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων, ο Χριστός έδιωξε με πλοίο τους μαθητές του, αλλά αυτός ανέβηκε στο όρος για προσευχή ολονύκτια. Οι μαθητές συνάντησαν μεγάλη τρικυμία, κινδύνευαν να πνιγούν, μα ο Χριστός τους άφησε να παλεύουν σχεδόν όλη τη νύχτα με τα κύματα. Και μόνο όταν κόντευε να ξημερώσει, πήγε κοντά τους να τους σώσει περπατώντας πάνω στα κύματα (Κυριακή Θ΄ Ματθαίου).
Πολλές φορές πράγματι ο Θεός φαίνεται να μας εγκαταλείπει στην τύχη μας. Ενώ βρισκόμαστε σε κινδύνους, δυσκολίες και δοκιμασίες και τον επικαλούμαστε, Εκείνος φαίνεται να απουσιάζει, να αδιαφορεί, να καθεύδει. Γεμάτος αγωνία ο άνθρωπος διά του ψαλμωδού Δαυΐδ κραυγάζει: «Εξεγέρθητι, ινατί υπνοίς, Κύριε;» Σήκω για να μας βοηθήσεις, μη μας απορρίπτεις και χαθούμε τελείως. Γιατί αποστρέφεις το πρόσωπό σου; Λησμονείς τη δυστυχία και τη θλίψη μας; Γίναμε ένα με το χώμα, η ζωή μας έχει ποδοπατηθεί. «Ανάστα, Κύριε, βοήθησον ημίν και λύτρωσαι ημάς» (Ψαλμ. 43, 24-27).
Στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, όπου δεκάδες νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν αναίτια, ένας πονεμένος πατέρας που έχασε εκεί την κόρη του, είπε γεμάτος παράπονο, αλλά και «δίκαιη» αγανάκτηση: Εκείνη την ημέρα ο Θεός απουσίαζε από τα Τέμπη.
Αλλά και ο άγιος Αντώνιος κάποτε δέχτηκε πολλές σφοδρές επιθέσεις από τους δαίμονες, που μεταμορφωμένοι σε άγρια θηρία του επέφεραν αμέτρητα χτυπήματα, ώστε να καταντήσει σχεδόν νεκρός. Σε κάποια στιγμή ο Κύριος επενέβη και οι δαίμονες εξαφανίστηκαν. Γεμάτος παράπονο τότε και ο Αντώνιος είπε στον Θεό: Πού ήσουν; Γιατί δεν φανερώθηκες από την αρχή, «ίνα μου τας οδύνας παύσης;» Και ο Κύριος του απάντησε: Εδώ ήμουν, Αντώνιε. Δεν έφυγα καθόλου από κοντά σου. Αλλά περίμενα να δω «το σον αγώνισμα». Αφού λοιπόν έδειξες υπομονή και δεν νικήθηκες, θα είμαι πάντοτε βοηθός σου και θα κάνω να γίνεις παντού ονομαστός.
Δεν μας εγκαταλείπει πραγματικά ο Θεός, αλλά περιμένει να δει τον αγώνα μας. Μας προπονεί, όπως ο καλός προπονητής τον αθλητή. Δεν μας απαλλάσσει από τις θλίψεις, μας βάζει σε δοκιμασίες για να ασκηθούμε στην υπομονή και στην ταπείνωση, να ανέλθουμε πνευματικά. Όχι για να περάσουμε απλώς καλά.
Μας διδάσκουν οι άγιοι, ότι συνεχώς ο Θεός έρχεται και φεύγει από τη ζωή μας. Αυτό το ονομάζουν συστολή της χάριτος. Είναι νόμος πνευματικός. «Σε ανεβάζει στους ουρανούς,… και, χωρίς να πταίσεις, σε ρίπτει στα καταχθόνια. Χαίρεται να σε βλέπει ως αθλητή να παλεύεις… Δεν θέλεις να πάσχεις; Μη ζητάς να ανεβαίνεις. Πάλιν θα φύγει, και πάλι θα έλθει, μέχρι να σε καταστήσει τέλειο. Να λέγεις: «Δοκίμασόν με και πείρασόν με ως το αργύριον». Τότε κάνεις ρίζες βαθιά, όπως τα δένδρα που όσο τα φυσά ο αέρας, τόσο ριζώνουν βαθύτερα. Ανδρίζου λοιπόν και ίσχυε εν Κυρίω» (αγ. Ιωσήφ ο Ησυχαστής).
Ο αθλητής που αρνείται να προπονηθεί, μπορεί να έχει αξιώσεις για νίκη;
Καλή, ευλογημένη εβδομάδα! Καλό Δεκαπενταύγουστο!
ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (10-16 ΑΥΓ. 2025)
(για τους εντοπίους)
- Κάθε πρωί, 1-15 Αυγούστου, Θεία Λειτουργία, ώρα 7.00-9.00 π. μ.
- Κάθε βράδυ, 1-15 Αυγούστου, Παράκληση (Μικρή-Μεγάλη εναλλάξ), 7.45-9.00 μ. μ. (περίπου).
- Την Κυριακή Θ΄ Ματθαίου, 10-8-2025, του αγίου Λαυρεντίου αρχιδιακόνου, ώρα 7.00-10.00 π. μ.
- Τη Δευτέρα, 11-8-2025, η ανάμνηση θαύματος του αγίου Σπυρίδωνος (1716), ώρα 7.00-9.00 π. μ.
- Την Τετάρτη, 13-8-2025, του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού και απόδοση Μεταμορφώσεως, ώρα 7.00-9.00 π. μ.
- Την Πέμπτη, 14-8-2025, παραμονή, Θεία Κοινωνία ασθενών κατ’οίκον, ώρα 9.15 π. μ. και εξής.
- Την Πέμπτη βράδυ, 14-8-2025, πανηγυρικός Εσπερινός-Λιτανεία, στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγία των Ξένων), ώρα 7.30 μ. μ.
- Την Παρασκευή, 15-8-2025, η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, ώρα 7.00-10.00 π. μ. (θα λειτουργήσουν όλοι οι ναοί). Κατάλυση ιχθύος μόνο.
- Το Σάββατο βράδυ, ώρα 7.00-8.15 π.μ. Θ΄ Ώρα-Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο.
- Καθημερινά, 1-15 Αυγούστου, Ιερά Εξομολόγηση, ώρα 6.30-7.45 μ. μ. (πλην Σαββάτου-Κυριακής).
