Με πλειοψηφία 159 βουλευτών εγκρίθηκε από την Ολομέλεια της Βουλής η κυβερνητική τροπολογία για την προστασία του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.
Με την τροπολογία αυτή,
1. απαγορεύονται:
α) Η χρήση ή κατάληψη της επιφάνειας του χώρου για οποιονδήποτε σκοπό πέραν της επίσκεψης του Μνημείου και της ανάδειξης της σημασίας του,
β) η οποιαδήποτε αλλοίωση του χώρου,
γ) η πραγματοποίηση της οποιοσδήποτε δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης.
Όσοι παραβιάζουν την παρ. 1 τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι ενός (1) έτους ή με χρηματική ποινή, εφόσον δεν τιμωρούνται βαρύτερα από άλλη διάταξη.
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη συντήρηση, τη φροντίδα και την ανάδειξη του Μνημείου και του χώρου της παρ. 1, είτε με ίδια μέσα, είτε μέσω ανάθεσης σχετικών συμβάσεων.
Για την τήρηση της δημόσιας τάξης, συμπεριλαμβανόμενης της παραβίασης της παρ. 1, αρμόδια είναι η Ελληνική Αστυνομία σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
Ας το δούμε λίγο ιστορικά:
Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι στην Πλατεία Συντάγματος, ακριβώς μπροστά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Από την ανέγερσή του το 1932 έως σήμερα ο ιερός αυτός χώρος, έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο από χώρο επετειακών καταθέσεων στεφάνων.
Σηματοδοτεί τους αγώνες του Ελληνικού λαού για Ελευθερία, Δημοκρατία και Δικαιοσύνη.
Στον χώρο αυτό που ο λαός από τη μια θεωρεί ως δικό του ζωτικό χώρο αλλά και ως χώρο έκφρασης και διαμαρτυρίας προκειμένου να εισακουστεί από τους 300 του Κοινοβουλίου, όπου κατά το παρελθόν έχουν γίνει ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, όπως π.χ στις 5 Μαρτίου 1943 που έγινε η Γενική απεργία κατά της επιστράτευσης, στις 22 Ιουλίου 1943 το Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, στις 9 Μαΐου 1956 το Παλλαϊκό συλλαλητήριο για την Κύπρο, κάθε 17 Νοεμβρίου, από το 1975, στις Επετειακές πορείες Πολυτεχνείου, που γίνεται στάση μπροστά στο Μνημείο, τον Απρίλιο 1999 στις πορείες κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, στις 15 Φεβρουαρίου 2003 που η Αθήνα πήρε μέρος στη μεγαλύτερη παγκόσμια πορεία ειρήνης κατά του πολέμου στο Ιράκ, από τις 25 Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου 2011, που είχαμε στις συνεχείς διαμαρτυρίες των αγανακτισμένων, στις 29 Ιουνίου 2015, λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα και τον Μάρτιο 2023, μετά το έγκλημα των Τεμπών.
Από καμία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε απαγορευτεί η χρήση του χώρου αυτού για ειρηνικές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες.
Και φθάσαμε στο τώρα, με τα 57 ονόματα των θυμάτων των Τεμπών που έχουν αναγραφεί με κόκκινη μπογιά στο χώρο μπροστά από το Μνημείο και μετά από 23 ημέρες απεργίας πείνας του Πάνο Ρούτσι, πατέρα του 22χρονου Ντένις που έχασε τη ζωή του στα Τέμπη, ζητώντας το δίκαιο αίτημά του, ήτοι να μάθει την πραγματική αιτία θανάτου του παιδιού του.
Οπότε, τίθεται το εύλογο ερώτημα: Γιατί η κυβέρνηση, με το πρόσχημα ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν καθαρίζει καλά το χώρο, ψηφίζει νύχτα τροπολογία για την ανάθεση του χώρου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας;
Τι φοβάται; Τι θέλει να απαγορεύσει;
Οι κυβερνώντες τούτο τον τόπο, που ασκούν όχι μόνο την Εκτελεστική, αλλά και τη Νομοθετική Εξουσία, ας σκεφτούν ότι, στην ιστορία του μνημείου, οι ειρηνικές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα απέδειξαν, σε βάθος δεκαετιών, ότι η τιμή προς τον Άγνωστο Στρατιώτη δεν γίνεται μόνο με αγήματα και σιωπή, αλλά και με ζωογόνο δημοκρατικό παλμό, που οι ανωτέρω τροπολογίες θέλουν να αποσοβήσουν.
Μήπως τελικά ο τόσο μεγάλος θόρυβος και ο πανικός δεν είναι για το Μνημείο, το οποίο δεν υπάρχει Έλληνας που να μην το σέβεται, αλλά για να αποτραπούν οι διαμαρτυρίες μπροστά από τη Βουλή;
Μήπως εν τέλει αυτός είναι ο στόχος;
Πρέβεζα 23 Οκτωβρίου 2025
Χριστίνα Κριτσιμά
Δικηγόρος Πρέβεζας
