
Ήταν 22 Απριλίου του 1998 όταν ο Δημητράκης αντίκρισε για πρώτη φορά τον κόσμο. Έναν κόσμο που μελλοντικά έμελλε να του φερθεί λίγο «σκληρά», καθώς έπρεπε καθημερινά να δίνει έναν δύσκολο αγώνα για την επιβίωσή του. Ο αγώνας αυτός ξεκίνησε μόλις ο Δημητράκης διαγνώστηκε με τη σοβαρή νόσο Dy Barsy ,η οποία επιφέρει τετραπληγία, παραπληγία, τύφλωση, νοητική στέρηση και πρόωρη γήρανση. Ένα παιδί με πλήρη αναπηρία εφ’ όρου ζωής. Ένα παιδί που δεν βλέπει, δεν κινείται και δεν μιλάει. Ένα παιδί όμως με δικαιώματα στη ζωή, όπως όλοι μας!
Για τον κόσμο ίσως είναι απλά ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, ένα παιδί με αναπηρίες. Για εμένα, όμως, είναι το παιδί μου. Το παιδί μου που έχει δικαίωμα στη ζωή, στην ευτυχία, στη βόλτα και γενικά σε όλα εκείνα που τον ευχαριστούν και τον διασκεδάζουν.