Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου συνδέεται με τα 50 χρόνια από την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας. Απέχει όμως αρκετά η δημοκρατία, για την οποία αγωνίστηκαν όσοι και όσες συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, από αυτή που βίωσαν τα επόμενα χρόνια. Η συνεχιζόμενη βαθιά αντιδημοκρατική πολιτική που εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις της χώρας εναντίον της εργαζόμενης πλειονότητας και της νεολαία, οδηγεί συχνά μεγάλη μερίδα του κόσμου να αναρωτιέται, αν σήμερα έχουμε δημοκρατία ή μια μορφή κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Το πολίτευμα της αστικής δημοκρατίας έρχεται τελικά, να παίξει τον ρόλο μιας ιδιάζουσας δικτατορίας του κεφαλαίου, το οποίο μπορεί να επιβάλλει στο πολιτικό σύστημα οτιδήποτε χρειάζεται καταπατώντας κάθε δικαίωμα.
Γι’ αυτό και σήμερα, τα αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα. Το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» ψάχνει ακόμα τη δικαίωσή του. Ο μήνας που δε βγαίνει με έναν μισθό που δε μπορεί με τίποτα να ανταποκριθεί στην εντεινόμενη ακρίβεια, στους υπέρογκους λογαριασμούς και στα εξωπραγματικά ενοίκια θέτει επί τάπητος το ζήτημα της αξιοπρεπούς διαβίωσης για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Η παιδεία ξεπουλιέται στους ιδιώτες, κόβεται και ράβεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς με χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες να μένουν εκτός πανεπιστημίων λόγω των ταξικών φραγμών. Η ελευθερία είναι επίδικο σε μια περίοδο που το κράτος εξαπολύει νέο κυνήγι μαγισσών: σε δασκάλες που ζωγράφισαν ένα αντιπολεμικό πανό, σε μαθητές που πήγαν να κινητοποιηθούν για τα προβλήματα των σχολείων τους, σε ερευνητές που μίλησαν για τα εργασιακά τους δικαιώματα, σε φοιτήτριες που κόλλησαν μια αφίσα.
Το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» αναζητά δικαίωση σε μια από τις πιο αιματοβαμμένες χρονιές του τελευταίου αιώνα. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη κρατάει πάνω από ένα χρόνο. Όχι μόνο δε διαφαίνεται ένα τέλος σε αυτή, αλλά μάλλον μοιάζει να είναι η αρχή ενός γενικευμένου πολέμου στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ να επιτίθεται σε μια σειρά χώρες της περιοχής. Την ίδια στιγμή το ρωσο-ουκρανικό μέτωπο παραμένει ενεργό. Η ελληνική κυβέρνηση, προσκολλημένη στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, σέρνει τον λαό και τη νεολαία σε επικίνδυνα παιχνίδια. Μαζί με το ελληνικό κεφάλαιο τροφοδοτεί τις εμπόλεμες ζώνες στο πλευρό των κυβερνήσεων του Ισραήλ και της Ουκρανίας.
Ο φετινός εορτασμός του Πολυτεχνείου έχει -όπως κάθε χρόνο- ξεχωριστή σημασία. Η αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17 Νοεμβρίου μπορεί να αποτελέσει έναν πρώτο κόμβο πριν την απεργία στις 20 του Νοέμβρη συνθέτοντας μια εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποίας τον λόγο θα έχουν μέσα από τις κινητοποιήσεις τους ο λαός και η νεολαία. Η ολοένα και πιο έντονη οργή απέναντι στην αντιδραστική πολιτική της ΝΔ είναι κρίσιμο να εκφραστεί στον δρόμο με μαζικά-μαχητικά χαρακτηριστικά και ανατρεπτικό περιεχόμενο.
Η λάμψη των εξεγέρσεων να φωτίσουν τον δρόμο που θα τις δικαιώσει.
Συνέλευση Συντονισμού Εργαζομένων-Ανέργων Πρέβεζας