Την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 19:00 στη Θεοφάνειο Αίθουσα Τέχνης στην Πρέβεζα πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από τις Εκδόσεις Οσελότος, από τον Δήμο Πρέβεζας και τη Δημοτική βιβλιοθήκη, εκδήλωση παρουσίασης του μυθιστορήματος των εκδόσεων Οσελότος, που έγραψε ο συντοπίτης μας συγγραφέας Φώτιος Ζώης, με τίτλο “Η επιστροφή”, παρουσία των εκπροσώπων εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης πατέρα Δημητρίου Καραγκούνη και του Δήμου Πρέβεζας κ. Λεωνίδα Αργυρού, αντιδημάρχου.
Σε μια ζεστή ατμόσφαιρα και στη μεστή από φίλους και αναγνώστες αίθουσα που έσπευσαν να συγχαρούν τον λογοτέχνη για το έργο του, ακούστηκαν ομιλίες από την Ρούλα Γαλάνη, δικηγόρο, ποιήτρια, συγγραφέα, τον Γιώργο Πριόβολο, οικονομολόγο, Dr. παιδαγωγικών επιστημών και από τον ίδιο τον συγγραφέα.
Την εκδήλωση συντόνισε και διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο η Κική Σακκά, υπεύθυνη της Λέσχης ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πρέβεζας.
Παραθέτουμε αποσπάσματα από τις ομιλίες με την σειρά που έγιναν.
α) Ομιλία {αποσπάσματα} Ρούλας Γαλάνη:
«Πηλός είναι και πλάθεται η ψυχή του παιδιού, γράφει σε βιβλιοκριτική της η Αθηνά Μπίνιου… και ο ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν από τον “Κήπο του Προφήτη” μας διαβάζει:
…. Μια γυναίκα που βαστούσε ένα
μωρό στην αγκαλιά της είπε:
Μίλησέ μας για τα παιδιά.
Και είπε αυτός :
Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας
Της ζωής για τον εαυτό της.
Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας,
Αλλά δεν προέρχονται από εσάς.
[…]
Ο συγγραφέας καταπιάνεται στο βιβλίο του με δύσκολα θέματα, που αφορούν τόσο την παιδική ψυχή, κατατρεγμένη, καταπονημένη κι ανυπεράσπιστη μέσα στον σκληρό κόσμο των παιδουπόλεων.
[…]
Έτσι γεννιέται και η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού της Θοδωρούλας, κόρης της Ισμήνης και του Λάμπρου, σε ένα μικρό χωριό της Φθιώτιδας που αντίξοες συνθήκες της λάθος ζωής αναφύονται σε κάθε της βήμα.
[…]
Το βιβλίο είναι από το συγγραφέα του αφιερωμένο “Στους αδικημένους από τη ζωή και από τους ανθρώπους”.
Ο Φώτιος Ζώης με πολύ ζωντανά πλάνα, που προέρχονται από βιωματικές εμπειρίες προσώπων των χωριών, ανθρώπων που οι καρποί του έρωτα και τα οικονομικά ρίσκα, προκειμένου για την επιβίωση, τους γκρεμίζουν στην ανέχεια και στην απογοήτευση, περιπλέκει τον μύθο της βασανισμένης Θοδωρούλας, σαν ένα ζητούμενο από τις ιστορίες χιλιάδων κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, που μέχρι τον δικό μας σύγχρονο κόσμο, δεν έπαψαν να αποτελούν καθημερινότητα.
[…]
Τελικά η επιστροφή στην αρχική αφετηρία παίρνει σάρκα και οστά;
Αυτό θα το κρίνει ο κάθε αναγνώστης, βλέποντας μέσα στις αντιφάσεις της ψυχής, στην οδύνη της και στην ταπείνωση, στα σκαμπανεβάσματα της ίδιας της ζωής, στον ίδιο τον θάνατο…
[…]
Δεν θα κάνουμε αναφορά στην αποκάλυψη της υπόθεσης που κι εσείς θα ψάξετε μέχρι το τέλος, δικαιώνοντας ίσως τα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες των προσώπων αυτού του καλογραμμένου μυθιστορήματος ενδοσκοπώντας και στρέφοντας την ενδόμυχη σκέψη στον ίδιο τον εαυτό μας, σ’ αυτό που υποστήκαμε ίσως σαν παιδιά, σ’ αυτό που ευθυνόμαστε για πράγματα που μας κακοφαίνονται στα δικά μας παιδιά, στα όσα συναπαρτίζουν την στρεβλωμένη εικόνα του κόσμου μας και σήμερα.»
β).Ομιλία {αποσπάσματα} Γιώργου Πριόβολου
[…]
«…απόμαχος πλέον βρήκε το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθεί και με άλλα σπουδαία πράγματα, όπως τη μουσική, τη ζωγραφική, αλλά φαίνεται ότι περισσότερο τον κέρδισε η συγγραφή. Ήδη έχει γράψει ένα λαογραφικό βιβλίο που αναφέρεται στον τόπο που γεννήθηκε. Ο τίτλος του είναι : Θεριακήσι, το διήγημα των ντοπιολαλιών, των τοπικών ιδιωματικών εκφράσεων.
[…]
Ο συγγραφέας περιγράφει με σκληρό αλλά ρεαλιστικό τρόπο τη δυσάρεστη πραγματικότητα της ηρωίδας. Το βιβλίο πράγματι υπεισέρχεται σε γεγονότα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα της κοινωνίας μας. Τα ακούμε, τα μαθαίνουμε, τα διαβάζουμε και αφορούνε ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Αγγίζει πολύ δύσκολες και ευαίσθητες πτυχές από ανθρώπινες τραγωδίες μέσα στην πραγματική ζωή. Ο συγγραφέας με μεγάλη ενσυναίσθηση έχει γράψει αυτή τη μυθοπλασία που κρατάει τον αναγνώστη σε αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Υπάρχουν κάποια κομμάτια του βιβλίου που η περιγραφή τους σε συγκλονίζει.
[…]
Αξίζει να κρατήσω το περιεχόμενο των επιστολών, που η ίδια πολύ φορτισμένα έγραψε, και οι οποίες με το περιεχόμενό τους είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάσουν το βιβλίο θα συγκινηθούν, όπως εγώ.»
Γ) Σε συνεχεία των παραπάνω έλαβε το λόγο ο συγγραφέας, απαγγέλλοντας χαιρετισμό και ευχαριστίες στους παρισταμένους, τονίζοντας στον λόγο του τα εξής σημεία. Παραθέτουμε αποσπάσματα:
[…]
Στις σελίδες που θα φυλλομετρήσετε και θα διαβάσετε, θα δείτε την ίδια τη ζωή, από το Άλφα (το ξεκίνημα) μέχρι το Ωμέγα (το τέλος). Θα δείτε σκαμπανεβάσματα, δηλαδή χαρές και λύπες, χλιδή και δυστυχία. Μη βιαστείτε να χαρείτε ή να λυπηθείτε παρά να σκεφτείτε μόνο τι είναι η ζωή; Πώς αρχίζει και πώς τελειώνει! Θα βγάλτε τα δικά σας ασφαλώς συμπεράσματα.
[…]
Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι καθόλου τυχαίος. Όπως επεσήμαναν και οι συνομιλητές μου η ηρωίδα, η Θοδωρούλα, επιστρέφει (ας μην αναφέρουμε που;)
Ξέρετε όμως, υπάρχουν φορές που πολλοί άνθρωποι θέλουν, χρειάζονται μιαν επιστροφή, πχ κάποιος θέλει να επιστρέψει σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο (στον τόπο που γεννήθηκε, ας πούμε), κάποιος να επιστρέψει σε μια κατάσταση, (ας την ονομάσουμε συναισθηματική, εργασιακή κλπ), αλλά να είναι επιθυμητή, όχι υποχρεωτική, όχι εξαναγκαστική, να μην την επιβάλλουν οι άνθρωποι ή οι καταστάσεις.
[…]
Η ιστορία της ηρωίδας λοιπόν, είναι μια πιστευτή ιστορία, δεν είναι κάτι φανταστικό, κάτι εξωπραγματικό. Είναι κάτι που συμβαίνει και σήμερα, αλλά διαφορετικά, συγκαλυμμένα ή και όχι. Ενώνει, θα μπορούσαμε να πούμε, εκείνη την εποχή με τη σημερινή, δείχνοντας τη διαχρονικότητα των προβλημάτων και όχι μόνο.
[…]
Το βιβλίο, όπως γράφω και κάπου δεν έχει καθόλου πολιτικό χαρακτήρα, παρά μόνο αγγίζει – ψηλαφίζει εκείνη την εποχή για να δώσει ώθηση αλλά και ρεαλισμό στο μυθιστόρημα.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ είναι ένα μυθιστόρημα για τη ζωή.
Η Θοδωρούλα είναι μια γυναίκα που ‘’εκπροσωπεί’’ πολλές γυναίκες.
[…]
Η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος δεν είναι μία μυθοπλαστική καταγραφή γεγονότων μιας γυναίκας και των χώρων όπου έζησε, είναι η ίδια η ζωή, όπως προανέφερα. Όσον αφορά τη Θοδωρούλα, μεγάλωσε σ’ ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, (δεν θέλω να το χαρακτηρίσω κάπως). Τι εφόδια πήρε στην παιδική και εφηβική ηλικία για να πορευτεί στη ζωή της; Σε τι περιβάλλον μεγάλωσε; Τι μετέφερε, τι μετέδωσε στα παιδιά της; στο περιβάλλον της; Μπορούσε να διακρίνει το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος; Να δει το διπλανό σαν συνάνθρωπο και όχι σαν ανταγωνιστή;
[…]
Σήμερα που η βία, η κοινωνική ανισότητα, η αδικία και πολλές ακόμη ασχήμιες δυστυχώς ‘’ανθίζουν’’ στην καθημερινότητα και τη ζωή μας, σας συνιστώ να διαβάζετε βιβλία που με προσοχή θα επιλέγετε.»
