Η εβδομάδα μπροστά μας είναι η εβδομάδα της Παναγίας. Μέχρι την απόδοση της εορτής της (23 Αυγούστου) καθημερινά ψάλλονται οι ύμνοι της Κοιμήσεως. Το λειτουργικό μας πρόγραμμα θα είναι ως εξής:
- Την Κυριακή, 15-8-2021, εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ώρα 7.00-10.00 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Τη Δευτέρα, 16-8-2021, εορτή της αχειροποιήτου εικόνος, δηλ. του αγίου Μανδηλίου, του αγίου μάρτυρος Διομήδους, του αγίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, και του (νέου) αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού (του Σπηλαιώτου), ώρα 7.00-9.30 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Το Σάββατο, 21-8-2021, εορτή του αγίου αποστόλου Θαδδαίου, και ημέρα των κεκοιμημένων, ώρα 7.00-9.30 π. μ., Θεία Λειτουργία.
- Κάθε απόγευμα, ώρα 7.00-8.15 μ. μ., γίνεται Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο-Χαιρετισμοί.
Η Κοίμηση της Παναγίας είναι γεγονός εξόχως μεγαλειώδες στην ανθρώπινη ιστορία. Τα πάντα στη ζωή της Παναγίας υπήρξαν θαυμαστά. Η γέννησή της, η ανέλιξη της όλης ζωής της, η Κοίμησή της. Άγγελοι και άνθρωποι εξίστανται μπρος στο μοναδικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα Παναγία. Αφότου ανέτειλε στη γη, τα πάντα μπροστά της υποκλίνονται.
Ο αρχάγγελος του Ευαγγελισμού, αρχιστράτηγος Γαβριήλ, όταν «απεστάλη εξ ουρανού», για να φέρει στην Παρθένο τη χαρμόσυνη είδηση της απίστευτης υπερφυσικής σύλληψης, στάθηκε πρώτος μπροστά της εκστατικός. «Ελθών εις Ναζαρέτ, ελογίζετο εν εαυτώ, το θαύμα εκπληττόμενος: Πώς ο εν Υψίστοις ακατάληπτος ων εκ Παρθένου τίκτεται; Τί ουν ίσταμαι και ου λέγω τη κόρη· Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, χαίρε αγνή Παρθένε, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, χαίρε Μήτηρ της ζωής, ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου»!
Στο υπερμέγιστο εκείνο θαύμα ακολούθησαν πολλά άλλα, που ανέδειξαν την πέρα πάσης αμφιβολίας μοναδικότητα της Θεοτόκου. Η υπέροχη μορφή της υψώθηκε πάνω από όλα τα υπόλοιπα όντα του Θεού. «Ταύτης γαρ το υπερβάλλον υπερέχει πάσαν έννοιαν». Και η Κοίμησή της επισφραγίζει με τον λαμπρότερο τρόπο την υπεροχική της θέση έναντι πάσης της Δημιουργίας. Ενώ, όταν γέννησε τον Υιό της, έχουμε άσπορη σύλληψη, όταν ύπνωσε τον ύπνο του θανάτου, έχουμε άφθορη νέκρωση. Έτσι, αν και δεν έλαβε ποτέ «πείραν ανδρός» (απείρανδρος), παρότι υπήρξε αγνή από κάθε σαρκική μίξη, Παρθένος, κράτησε στην αγκαλιά της και θήλασε βρέφος τον ίδιο τον Θεό. «Παρθενεύει γαρ τόκος». Επιπλέον: Αν και υπήρξε πηγή ζωής, Μητέρα του Θεού, περνάει παρά ταύτα και αυτή από τις πύλες του θανάτου. «Ζωήν προμνηστεύεται θάνατος». Αλλά και πάλι με τρόπο θαυμαστό: «Το ζωαρχικόν σκήνος», το πανάχραντο σώμα της, έμεινε ανέπαφο από τη φθορά του θανάτου. «Θαύμα εν θαύματι διπλούν συνέδραμε, Θεοτόκε». Στο πρόσωπό της συμπλέκονται το ένα θαύμα μετά το άλλο.
Με την εκπληκτική της πορεία ανατρέπει συνεχώς τα αυτονόητα. Τις φυσικές διαδικασίες που γνωρίζει ο κόσμος. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, Παρθένε άχραντε». Κατακτά συνεχώς νικητικά βραβεία κατά των νόμων της φύσης, μπροστά στα οποία ωχριούν τα οποιαδήποτε χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Γεννά τον Θεό και παραμένει Παρθένος. Και ενώ θα μπορούσε να αποφύγει τον θάνατο, ως όντως μητέρα της Ζωής, όμως μιμείται και εδώ τον Υιό και Θεό της. Αφού Εκείνος αποθνήσκει, αν και ήταν στο χέρι του να το αποφύγει, έτσι και αυτή. Τον ακολουθεί και σ’ αυτό. Υποκύπτει «τοις της φύσεως νόμοις», αλλά με τους δικούς της όρους. Το περνάει «υπέρ φύσιν» και αυτό, «μιμουμένη τον Ποιητήν και Υιόν» της.
Έτσι, και ο θάνατος της Παναγίας, η Κοίμηση, υπήρξε παράδοξος. Τον ακολουθεί η Ανάστασή της. Μετά τρεις ημέρες, όπως και ο Υιός της, η Παναγία ανεβαίνει με το σώμα της ολοζώντανη στον ουρανό. Η Κοίμησή της γίνεται ταυτόχρονα και Μετάσταση. Τί υπέροχο μεγαλείο! Και να σκεφτεί κανείς, ότι αυτή θέλει να είναι μητέρα μας! Τί τιμή για μας!
Καλή Παναγιά!
