Η εβδομάδα μπροστά μας (23-29 Μαΐου 2021), είναι η Δ΄ εβδομάδα από το Πάσχα και λέγεται εβδομάδα του Παραλύτου. Θα έχουμε Θεία Λειτουργία κατά τις ακόλουθες ημέρες.
- Την Κυριακή, 23-5-2021, ανάμνηση του θαύματος της θεραπείας του Παραλύτου. (Θα γίνουν δύο Θείες Λειτουργίες. Η α΄: ώρα 7.00-9.45 π. μ. και η β΄: ώρα 10.00-11.00 π. μ.)
- Την Τρίτη, 25-5-2021, εορτή ευρέσεως της Κεφαλής του Προδρόμου, ώρα 7.00-9.30 π. μ.
- Την Τετάρτη, 26-5-2021, εορτή της Μεσοπεντηκοστής, ώρα 7.00-9.30 π. μ. Λόγω της μεγάλης εορτής, επιτρέπεται η κατάλυση ιχθύος.
- Την Πέμπτη, 27-5-2021, εορτή του αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Η Λειτουργία θα γίνει βραδυνή (για διευκόλυνση των εργαζομένων), από το βράδυ της Τετάρτης, 26-5-2021, ώρα 9.00-12.00 τα μεσάνυχτα.
- Το Σάββατο, 29-5-2021, μνήμη της αποφράδας ημέρας της άλωσης, ώρα 7.00-9.30 π. μ.
- Κάθε απόγευμα, ώρα 6.00-7.15 μ. μ., γίνεται Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο-Χαιρετισμοί.
(Λόγω του υγειονομικού περιορισμού ως προς τον αριθμό των εκκλησιαζομένων, κάθε εβδομάδα τελούνται στην ενορία μας αρκετές Θείες Λειτουργίες (6 αυτή την εβδομάδα), ώστε όλο και περισσότεροι ενορίτες να έχουν δυνατότητα εκκλησιασμού και Θείας Κοινωνίας).
Η άλωση της Πόλης (29 Μαΐου 1453) χαράχτηκε με μαύρα γράμματα στη συλλογική μνήμη του Γένους μας. Απίστευτα τραυματικό γεγονός, σημαδεύει καίρια την ιστορική μας πορεία ακόμα και σήμερα, κοντά εξακόσια χρόνια από την αποφράδα ημέρα. Αιώνες πέρασαν για να αρχίσει να συνέρχεται ο Έλληνας από το τρομερό σοκ της άλωσης της Πόλης, που σήμαινε την ολοσχερή συντριβή της πολιτικής υπόστασης του έθνους. Και πάνω στην άνθιση της ελπίδας για κάποια διαφαινόμενη πριν από ένα αιώνα αποκατάσταση της μακραίωνης εθνικής προσδοκίας, ένα δεύτερο συντριπτικό πλήγμα βύθισε ξανά τον πολύπαθο Ελληνισμό στην πιο αναπάντεχη τραγωδία, στη χειρότερη συνέχεια της άλωσης: Στον ανελέητο ξεριζωμό των ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών από τις πανάρχαιες, τριών χιλιάδων χρόνων, πάτριες εστίες τους. Ξεριζωμό που συνοδεύτηκε από τις φριχτές γενοκτονίες των Ποντίων και Ιώνων αδελφών μας.
Η Κωνσταντίνου Πόλις ήταν για πάνω από χίλια χρόνια ο πνευματικός ομφαλός της ελληνικής και όχι μόνο οικουμένης. Και ομφαλός της Πόλης ήταν η Αγια-Σοφιά. Το σύμβολο που ταυτίστηκε ανεπιστρεπτί με την ψυχή του έθνους. Στον ρυθμό της μισοτελειωμένης Λειτουργίας της έχει συντονισθεί ο παλμός της πολυβασανισμένης Ρωμιοσύνης.
«Η Πόλη ήταν το σπαθί, η Πόλη το κοντάρι,
η Πόλη ήταν το κλειδί της Ρωμανίας όλης» (Σταμ. Σπανουδάκης).
«Εάλω η Πόλις», αλλά δεν έσβησε ποτέ απ’ τη συνείδηση του Γένους. Γιατί δεν είναι απλώς ένας σταθμός στην ιστορία μας η Πόλη, αλλά διηνεκές σημείο αναφοράς της εθνικής μας οντότητας. Το ζωντανό κύτταρο του πολιτισμού μας. Φάρος που έδειξε στον κόσμο τον τρόπο νοηματοδότησης του ζην. Το πώς να αληθεύει ο βίος, τόσο του αυτοκράτορα, όσο και του τελευταίου πολίτη. Το πώς να συναντώνται οι πάντες, σπουδαίοι και άσημοι, ίσος προς ίσον, στη μία και μοναδική Λειτουργία και κοινωνία, στην ίδια ασκητική προσπάθεια, με τον ίδιο τρόπο, με τον ίδιο σκοπό, να διορθώσουν τα ημαρτημένα τους. Η Πόλη είναι ο τόπος, όπου δεν σταμάτησε ποτέ η παράδοξη εναλλαγή της αλουργίδας με το τριβώνιο, της εξουσίας με την προσευχή, του θρόνου με τη χαμαικοιτία. Όπου επιχειρήθηκε, όχι χωρίς κόπο και λάθη, αληθινή αναβάθμιση του κόσμου.
Εμπιστευμένη «τη Υπερμάχω Στρατηγώ» από την ημέρα των «γενεθλίων» της (11-5-330 μ. Χ.), οδήγησε τα τέκνα της, όλους εμάς, στα ορθά βήματα. Για την κατά Θεόν σχέση με φίλο και με εχθρό. Δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος ζωής η Πόλη. Μήτρα αστείρευτη όλου του κόσμου. Παντοτινά πνευματική πατρίδα μας, που δεν χάθηκε ποτέ απ’ την ψυχή μας. Το όραμά της -υπόδειγμα πολιτικού βίου- ας μην πάψει ποτέ να προσδιορίζει την ιστορική μας πορεία. Έτσι μια μέρα,
«μες στην Αγια-Σοφιά θα βρεθούμε ξανά, Λειτουργία μελλοντική, οι Έλληνες μαζί».
Χριστός Ανέστη!
